Siz de o haberi görmüşsünüzdür. Japonya’da son 10 yılda 285 öğrenci tez konusu olarak alevi-bektaşi inancını seçmişler. Ve paylaşımlarda Pir Sultan Abdal’ın şiirlerini buradaki sanatçılar kadar profesyonel biçimde sazla söyleyecek seviyeye geldikleri gözüküyordu. Onları bu işe motive eden şeyin sadece bir akademik çaba olduğunu bile farz etsek gerçekten ilginç bir adanma değil mi?

Onlar kendilerine yedi kat yabancı bir kültüre bu kadar odaklarken bize “işte yine japonlar” dedirtiyorlar ve buna artık şaşırmıyoruz.

Peki yedi kat değil yetmiş kat bizden olan Kudüs’ün, Filistin’in, Gazze’nin, Suriye’nin diline neden biganeyiz ve neden bundan bu denli müstağniyiz bilen var mı?

Allah azze ve cellenin Kitabının diline bu kadar ilgisizliğin mantıklı bir izahı var mı?

Peygamber’in(sav) kelamının aslına bu derece kayıtsızlığın makul bir gerekçesi var mı?

Tamam, "Lisânu'l-hâl entaku min lisâni'l-makâl" demişler. Yani “hal dili, konuşma dilinden daha etkilidir.” Gazze’nin lisan-ı hali gayet açık anlaşılıyor da lisan-ı mekalini anlamaya hiç mi lüzum yok?

Ebu........

© Doğruhaber