Mağazanın önünde kocaman yazıyla “kapatıyoruz” yazısını görünce bunun bir satış taktiği olduğunu düşünmeyen yoktur.

Silahların susması, barış gibi pozitif kelimeler tıpkı batılıların kullandığı demokrasi, insan hakları ve özgürlük gibi bu coğrafyada da tilki lügâti olarak zihinlere kazılmıştır. Bu dille türetilen hikâye ve temsiller zaman zaman tilkileri aşmış kuşlara bile teşmil edilmiştir. Mevlâna Hazretlerinin “ölmeden evvel ölmek” sırrı için anlattığı kafesteki tûti (papağan) kuşunun ölme numarası ile verdiği mesaj bunun en güzel örneğidir.

Tamam da iflas etmek hiç mi yok? IRA, ETA gibi dünyada, dükkânı kapatıp sahneden çekilen başka örnekler yok mu? Yol yakınken elinde kalanla yetinip kendini kurtaran yok mu? Elbette ki var. Burada da olamaz mı? Tabi ki olur.

Yalnız, buradaki mesele sıradan bir bilginin güncellenmesi olsaydı, önceki tecrübe üzerine bir iki rütuşla düzeltilirdi. Ancak yaşayarak öğrenilen bir gerçeğin aksini farz etmek için hem karinelerin çok güçlü olması hem de bu hakikatin yine kanaat olarak yerleşeceği kadar bir deneyim gerekir. Yarım asra yakın bir süre, sadece şiddetten beslenenlerin bir anda “silah bırakıyoruz” da değil daha ötesiyle “kendimizi feshediyoruz” demeleri imkân-ı zâtî ile mümkündür.

Yalnız bunun imkân-ı zihnî ile de onaylanması; süreç, sosyalizm, devrim, demokratik toplum kelimelerini yuvarlayıp sonunda “feshettik” demekle olacak şey değildir.

Çok sağlam deliller sunmanız lazım. Düşünün uzun bir kuyruk var. Araçlardaki silahlar tek tek teslim ediliyor. Bu yeter mi? Hayır. Yukarıdan aşağıya kadar bu işin temsilciliğini yapan kim varsa,........

© Doğruhaber