Fikir ile mide veya amiyane tabirle düşünce ile işkembe arasında sıkı bir ilişkinin varlığı yakın zamana kadar bilinmeyen bir sırdı ve bu sırrı ilk defa Büyük Ada’da inziva hayatı yaşayan bir Türk filozof(!) çözdü. Filozofun bu tezinden sonra felsefeciler ile mutfak arasındaki ilişkiyi ben de masaya yatırınca filozofların beynine giden yolun midelerinden geçtiğini fark ettim.

Filozofların felsefik derinliklerinin altında yedikleri yemek türünün etkisini gördükçe çalışmalarıma daha da yoğunlaştım.

Çözümlemelerim sonucunda birçok yeni şey öğrendim:

Mesela Milas taraflarında yaşayan Tales’in “havyar” yemeyi her şeyden çok sevdiğini görünce şaşırmış, felsefenin babası sayılan Sokrates ise biraz daha halka dönük olduğundan her öğün bir buçukluk “Adana kebabı” yediğini duyunca afallamıştım.

Klasik Batı felsefesinin kurucusu Thales de her yemekten sonra “financier aux ananas” adlı bir Fransız tatlısı yermiş. Bu özelliğinden dolayı muhalifleri tarafından kültürüne yabancı sayılmış, sırf bu yüzden neredeyse giyotine gönderilecekmiş. Yani postu deldirmekten kıl payı kurtulmuş. Üstelik “meseleye Fransız kalmak” deyimi bu olaya dayanıyormuş.

Sisam adasında doğan Pisagor “quasedilla” adlı İspanyol yemeğinin yanında deniz ürünlerinden........

© Doğruhaber