Türkiye’de yıllardır “kadına karşı şiddet” başlığı altında yürütülen politikalar, toplumda tek taraflı bir algı oluşturdu. Kadınların korunması elbette önemlidir; ancak bu süreçte erkekler sistematik biçimde potansiyel suçlu ilan edildi. Bugün 2 milyona yakın erkek evden uzaklaştırma kararıyla evinden uzak bir hayat yaşıyor. Bir dilekçe ile hayatı altüst edilen, çocuklarından koparılan, baba rolü itibarsızlaştırılan erkekler var. Bu tablo, aile kurumunu zayıflatıyor, evlilikten korkan bir erkek kitlesi yaratıyor ve toplumsal güveni sarsıyor.

6284 sayılı kanun, şiddeti önleme amacıyla çıkarıldı. Fakat uygulamada, erkekler savunma hakkı tanınmadan cezalandırılıyor. Bir şikâyet dilekçesiyle baba, evinden koparılıyor, çocuklarından uzaklaştırılıyor. Bu yaklaşım, aileyi korumak yerine aileyi parçalamaktadır. Erkek, “suçlu” damgası yediğinde, evlilik güveni ortadan kalkıyor. Bugün evlenme, boşanma ve çocuk sahibi olma verileri felaket boyutunda. Yetkililer feryat edip bağırıyor. Gelecekte nüfusumuz kendisini yenileyemeyecek bir hale geliyor. Peki, bunun sebeplerini ortadan kaldırmadan sadece sonucunu görüp bağırmak sorunu çözüyor mu? Elbette ki hayır? Artık bu işin tek........

© Doğruhaber