Karanlık, kapkaranlık gecedir. Çığlıklar, inlemeler, naralar, öfkeler, uğultular yırtıyor karanlığı. Yırtıyor yüreklerini muhkem kalelerin.

Çelikten maskelerin metalik sesi kılıç şakırdaları arasında kayboluyor. Bin bir surat insan... Biri düştü mü diğeri... Tellallar, krallar ve soytarıları... Ne uyutur ne de uyandırırlar bu derin gaflet deminden...

Sökeceğim şafağı elbet, ama nasıl?

Dışarı kapkaranlık. El yordamı ile Güneş'i arıyorum. Kör misali yürüyorum. Sağa sola elimi uzatıyorum. Takıldığım taşlar saraylardan sökülmüş taşlar. Tökezleyip tökezleyip doğruluyorum. Tutunduğum kimi ellerin "el" olduğunu anlamak uzun sürmüyor, ziftlisinden tiftiklisine… Uzaktan şimşek çakması birkaç ışık... Çarpışan kılıç şuleleri. Tutunacak el aramalı, şafağı sökmek adına.

Elbet sökülecek bu şafak!

Bütün anlaşmalar, sözleşmeler, kadim metinler,........

© Doğruhaber