Ülkenin birinde baskı ve asimilasyona uğrayan bir millet varmış. Baskın olan Tiko kabilesi her ne kadar “eşitiz” diyorsa da aslında birçok alanda baskısını sürdürüyor, ezilen kesimin en temel hakkı olan anadiliyle konuşma haklarına bile müdahale ediyormuş. Temel hakları uğruna mücadeleden geri durmayan ve bu uğurda defalarca bedel ödeyen ezilen kesimde, bir bilinçlenme başlamış. Derken irili ufaklı örgütlenmeler, tepkiler, isyanlar baş göstermiş. Baskın olan Tiko devletine karşı ezilenlerin bu çabası, Tiko devletini derin derin düşündürmüş ve en derin dehlizlerin birinde Çiko diye birini ezilenlerin hamisi olarak alana sürmüş. Ezilenler, Çiko’yu başta adamdan saymamış. Ziya bu adam hem kaba hem bencil hem de oldukça cahilmiş. Çiko’nun elindeki silah pervasızca can almaya başlayınca herkes bir kenara çekilmeye, leyhte olmasa da aleyhte konuşmamaya başlamış. Ezilenlerin kurdukları bütün örgütlerin has adamları, Çiko’nun ameleleri bir bir indirmiş. Gel zaman git zaman Çiko, alanda görünür tek lider olarak kalmış. Çiko’nun felsefesinin temelini, şiddetle göz yıldırma oluşturuyormuş. Bunu da çocukluğundaki annesinin babasının üzerinde kurduğu baskıdan yola çıkarak edindiğini söylermiş.........

© Doğruhaber