Ως παλιός κινηματογράφος το «Παλλάς», επανέφερε την εποχή: «δυο έργα, με ένα εισιτήριο» – εν προκειμένω χωρίς καν εισιτήριο.

Στο πρώτο έργο, τέσσερα πρόσωπα ανέδειξαν το περιεχόμενο του βιβλίου «Ιθάκη», ως ντοκουμέντο δικαίωσης της «πρώτης φοράς Αριστεράς» – και των κυβερνητικών πεπραγμένων της.

Στο δεύτερο έργο, αυτοπροσώπως ο συγγραφέας διέλυσε μια παρεξήγηση: δεν βρίσκεται σε πορεία προς την Ιθάκη του, αυτό συνέβη ήδη. «Φτάσαμε στην Ιθάκη το 2018» είπε. Τώρα ζητάει από τους πολίτες «πρωτοβουλίες αυτοργάνωσης» για τη συγκρότηση νέου πολιτικού φορέα.

Μέθοδος copy – paste. Το έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ του 1974. Αλλά ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Αθροιζόμενα τα δυο «έργα», έδειξαν αυτό που πολλοί είχαν προβλέψει: ο Αλέξης Τσίπρας, διατηρεί τη σκηνική του ανωτερότητα στον δημόσιο χώρο, αλλά δεν έχει πλέον εθνικό ακροατήριο. Ούτε φτάνει η φωνή του στην ευρύτερη Δημοκρατική παράταξη, α λα 2015.

Στο «Παλλάς» τουλάχιστον, το κοινό του ήταν πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ, συν κάτι καραβοτσακισμένοι του παλαιού ΠΑΣΟΚ που ξέμειναν στα κομματικά «όργανα» της Κουμουνδούρου. Μαζί του και χωριστά ο καθένας, τα δυο τελευταία χρόνια, έκαναν περιστροφές γύρω από τον εαυτό τους και καταλήγουν εκεί από όπου ήθελαν να φύγουν: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ, ενωμένος, δυνατός.

Βεβαίως έλειπαν κάποιοι, αλλά λίγο το κακό. Όταν έφτασε στην Ιθάκη ο Οδυσσέας, τους είχε χάσει όλους και πρέπει να αρκεστεί σ’ αυτό που -του- απέδωσε ο Καβάφης μερικές χιλιετίες αργότερα: η Ιθάκη σου έδωσε το ωραίο ταξίδι.

Ο Τσίπρας όμως θέλει κάτι περισσότερο: ένα ωραίο κόμμα – κατά προτίμηση νέο. Αλλά το υλικό που είχε μπροστά του, δεν είναι το καταλληλότερο: Στην πλειοψηφία τους θύμιζαν κάτι από τα παλιά: προδικτατορικοί, «Λαμπράκηδες», μεταχουντικοί «Ρηγάδες» και «Κνίτες», πρώην και νυν αξιωματούχοι της αριστερής πανσπερμίας. Συν κάτι «νεολαίοι» που είχαν αναλάβει να επικαιροποιήσουν το Πασοκικό σύνθημα: «Ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά».

Ακόμη και το πάνελ, αν εξαιρεθεί η κόρη του σπουδαίου αρτινού μαθηματικού Γιώργου Φωτονιάτα -νέα άφιξη στην κεντρική σκηνή, με στοιχεία εν δυνάμει διαδόχου του Τσίπρα- δεν προσκόμιζε κάτι συμβατό με τον σκοπό της εκδήλωσης. Τι «αριστερό» και «κινηματικό» να συμβολίσει, ένας σύμβουλος της… Τράπεζας της Ελλάδας;

Αλλά και ο νέος Τσίπρας, ήταν ολόιδιος ο παλιός – χωρίς καν όσα αποκόμισε στην αμερικανική περιοδεία του. Συγκροτημένος και απολαυστικός ως ομιλητής, αλλά στο τέλος το δυσκόλεψε κάπως: επόμενος Πρωθυπουργός ο… προηγούμενος; Πολύ ανανεωτικό δεν δείχνει. Αφήστε που το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του, μπορούσε να το εκφωνήσει και ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Από όσα είπε – για τη σημερινή κυβέρνηση και τη χώρα, ούτε λέξη δεν ήταν για πέταμα. Για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η αντιπολίτευση, ποιος θα διαφωνήσει; Αλλά η πρωτοβουλία του να ζητήσει… πρωτοβουλίες υπέρβασης του κομματικού συστήματος από την κοινωνία, έρχεται κάπως αργά.

Αυτό έπρεπε να το είχε κάνει το 2019, το 2023, άντε το 2024. Σήμερα ούτε καινούργιο είναι, ούτε ολοκληρωμένο. Κάποιοι μάλιστα άκουσαν την πρότασή του για «κίνημα» πολιτών σαν το γνωστό: να μαζευτείτε, να........

© Documento