Α. Το Όνομα, το Σύμβολο, το Χρώμα και ο Αριθμός 3

1. Στην Πολιτική και για την Πολιτική οι «επαγγελματίες επικοινωνιολόγοι και δημοσκόποι» οφείλουν πάντα και πρωταρχικά να ανακαλύψουν και να νοιώσουν το «γενετικό κώδικα» το DNA ενός πολιτικού σχηματισμού. Οφείλουν να ρίχνουν φως κυρίως στο «branding» με τις σημειολογικές και συμβολικές του αναφορές και μετά να ασχοληθούν με το «rebranding».

Ας μιλήσουμε πρώτα και κύρια για το «branding» και έπειτα δευτερογενώς για το «rebranding». Άλλωστε αν δεν υπάρχει «branding» με ισχυρό γενετικό υλικό, κάθε φιλολογία και κάθε προσπάθεια για «rebranding» είναι μία ματαιοπονία.

Ας αναλύσουμε, λοιπόν, με τους κώδικες της Επικοινωνίας το ΠΑΣΟΚ ως «Φαινόμενο» με το όνομά του, τα σύμβολά του, το χρώμα του, τον αριθμητικό του συμβολισμό, τα διαχρονικά μηνύματά του με τις συναρτημένες μουσικές τους.
(….Ζητώ συγγνώμη γιατί υιοθετώ δύο λέξεις του συρμού, αλλά το κάνω γιατί έχουν κυριαρχήσει στη Medio-σφαιρα και στο πολιτικό – επικοινωνιακό λεξιλόγιο….)

2. Στη Μεταπολίτευση του 1974 υπήρχε ένα θεμελιακό ερώτημα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου θα δημιουργούσε έναν νέο πολιτικό σχηματισμό, ως φυσική προέκταση της θετικής μετεξέλιξης, της δυναμικής ωρίμανσης, και της ριζοσπαστικής προοπτικής τής Κεντροαριστεράς, ή θα συνέχιζε την παράδοση της Ένωσης Κέντρου; Αυτό βεβαίως το ερώτημα είχε απαντηθεί από το 1967 εως το 1974. Δεν μπορούσε να ξανατεθεί το 1974. Άλλωστε είχε προηγηθεί η ίδρυση του Π.Α.Κ. ως νέου και αυτόνομου Φορέα αντιδικτατορικής δράσης.

Ήταν δεδομένη η επιλογή ο Ανδρέας ως χαρισματικός Ηγέτης να αναλάβει μία ιστορική πρωτοβουλία, να δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό σχηματισμό, που θα έδινε μια σύγχρονη έκφραση, έναν ιδεολογικό και πολιτικό ριζοσπαστισμό στη Δημοκρατική – Προοδευτική Παράταξη, στην ευρύτατη Κεντρο-Αριστερά (….και όχι Κεντρο-Αντι-Αριστερά….), στη σύγχρονη αμφισβητησιακή Νέα Αριστερά, στον Ευρωπαϊκό Δημοκρατικό Σοσιαλισμό και Ουμανισμό. Αυτό και συνέβη.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το ΠΑΣΟΚ με την Ιδρυτική του Διακήρυξη στις 3 του Σεπτέμβρη το 1974, προέκυψε με όρους αυτο-οργάνωσης ως ένας λαογέννητος πολιτικός φορέας.

3. Ας περάσουμε τώρα από την Πολιτική στην Επικοινωνία.

Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ ήταν μία πολιτική αναγκαιότητα, ένα ιστορικό αποτύπωμα. Στην Ελλάδα τότε δεν υπήρχαν «επικοινωνιολόγοι», «ειδικοί σύμβουλοι», «δημοσκόποι», «σύγχρονες μέθοδοι» και «τεχνητά συμπληρωματικά μέσα» για να είναι ή να παριστάνουν τους πλοηγούς των Ηγετών και τους ιδιότυπους καθοδηγητές των Κομμάτων.

Ευτυχώς τότε υπήρχε μόνο η πολιτική διορατικότητα, η αφυπνισμένη σκέψη, η πίστη, η φαντασία και η διαίσθηση του Ιδρυτή Ανδρέα Παπανδρέου, και της Ιδρυτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, μια «χούφτα» άνθρωποι, όπου ο καθένας είχε τη δική του διαδρομή, τις δικές του αναφορές και τη δική του δημιουργική συμβολή.

«Εν αρχή» είναι ο Λόγος, η Ιδρυτική Διακήρυξη, οι ιδέες, οι αρχές, οι θέσεις, οι προτάσεις. Όμως για να προχωρήσεις θέλεις ένα Όνομα, που να προσδιορίζει μία ταυτότητα στις ιδέες σου, στον λόγο σου, στο πρόγραμμα σου, στις επαγγελίες σου και στην προοπτική σου.

Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι το Όνομα μας.

Οι Λέξεις έχουν τη δική τους σημασία, έχουν τη δική τους διαχρονική δυναμική, έχουν τη δική τους ανεπανάληπτη σημειολογική και συμβολική εγγραφή.

Δεν επιλέξαμε τη λέξη Πανελλαδικό, αλλά επιλέξαμε τη λέξη Πανελλήνιο, για να έχουμε τις αναφορές μας στον Ελληνισμό.

Δώσαμε σαφέστατη και μονοσήμαντη αναφορά στη λέξη Σοσιαλιστικό γιατί θέλαμε να εγγράψουμε μία υποθήκη για το μέλλον σε αντιστοιχία με τα ομόλογα Κόμματα στις χώρες της Ευρώπης και τα προοδευτικά Κόμματα στον Κόσμο.

Δεν υιοθετήσαμε τη λέξη Κόμμα, αλλά υιοθετήσαμε τη λέξη Κίνημα.

Γιατί θέλαμε να δώσουμε τη δυναμική εξέλιξη ενός ανοιχτού και ελπιδοφόρου ρεύματος που στηρίχτηκε στην αυτο-οργάνωση Λαϊκών Δυνάμεων, γιατί εμείς καλέσαμε τους Πολίτες να αυτό-οργανωθούν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε κάθε χωριό, πόλη και συνοικία, σε κάθε Περιφέρεια και σε κάθε Νομό, σε κάθε κοινωνικό χώρο.

Η αυτό-οργάνωση αποτελούσε μια ριζική τομή, μια πολιτική καινοτομία, στα μέχρι τότε οργανωτικά πρότυπα, αποτελούσε μία ριζική διάκριση ανάμεσα σε ένα Πολιτικό Κόμμα και σε ένα Πολιτικό Κίνημα.

Το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του φιλοδοξούσε βήμα – βήμα να ενώσει, να διευρύνει και να δώσει μία νέα σύγχρονη ριζοσπαστική ταυτότητα στην Κεντρο-Αριστερά. Να αντιπαρατεθεί και να συγκρουστεί ιδεολογικά – πολιτικά και προγραμματικά με τη Δεξιά και τη Συντήρηση. Να οριοθετηθεί ιδεολογικά, πολιτικά και προγραμματικά με την Παραδοσιακή Αριστερά. Να αναδειχθεί ως ο ιστορικά αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας με ένα ισχυρό και ανανεωμένο ρεύμα κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, με μια αναγεννητική και εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

4. Έπρεπε να επιλέξουμε, εκτός από το «Όνομά μας», τα «Σύμβολά μας».

Υπήρξε σε εκείνη τη συγκυρία, ένας ζωηρός, γόνιμος και εποικοδομητικός διάλογος, αν και ορισμένες φορές έπαιρνε τη μορφή μιας άγονης και αφοριστικής αντιπαράθεσης. Κατατέθηκαν πολλές εναλλακτικές προτάσεις.

Υπήρξε μια πρόταση για το σύμβολο που είχαν τα περισσότερα Σοσιαλιστικά και Εργατικά Κόμματα στις χώρες της Ευρώπης. Ήταν το «Τριαντάφυλλο με τη γροθιά». Μετά από διάλογο το απορρίψαμε.

Υπήρξε μια άλλη πρόταση, όπου η κεντρική αναφορά της ήταν οι νέοι άνθρωποι με αυτονόητη παραπομπή στην Παιδεία, τον Πολιτισμό και στο πνεύμα της εποχής.

Έδινε μία υπόσταση, μία έμφαση στα πρόσωπα και στα μέσα, που σχετίζονται με την παιδεία, τον πολιτισμό και την εκπαίδευση. Η απεικόνιση ήταν πρόσωπα νέων μαζί με σύμβολα της εκπαίδευσης όπως το βιβλίο και ο διαβήτης.

Υπήρξε μία άλλη πρόταση με εικαστική περιγραφή της Ελληνικής Σημαίας και του «Ουράνιου Τόξου».

Υπήρξαν και άλλες εκδοχές με έμφαση στα πρόσωπα. Ένα παζλ με ανθρώπους που έδιναν υπόσταση στις κοινωνικές αναφορές μας. Μισθωτοί, Εργαζόμενοι, Αγρότες, Επιστήμονες, Μικρομεσαίοι, Γυναίκες, Νέοι, Συνταξιούχοι. Αυτό το κοινωνικό φάσμα που στήριξε το ΠΑΣΟΚ και έγινε πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, με κοινωνικό και πολιτικό προσδιορισμό στους μη προνομιούχους.

Αλλά και αυτό ήταν μια δύσκολη σύνθεση, και δεν μπορούσε να γίνει.

Υπήρξαν και άλλες σκέψεις που είχαν σχέση με μια εικαστική καταγραφή της Ελληνικής σημαίας και του χάρτη της Ελλάδας με ένα αστέρι.

Τελικά σωστά και απολύτως προβλεπτικά επιλέξαμε τον «Ήλιο». Γιατί αρχετυπικά και συμβολικά στην εξέλιξη του ανθρώπινου γένους και σε όλους τους Πολιτισμούς, είναι ένα σύμβολο αδιαμφισβήτητης αναφοράς και καθολικής αναγνώρισης.

Ο «Ήλιος» ως ένα αιώνιο σύμβολο είναι συνυφασμένο με το Φως και τη λάμψη, με την ακτινοβολία και την αέναη κίνηση. Ένα σύμβολο συνυφασμένο με τη ζωή, τον άνθρωπο, τη φύση και την ατελείωτη........

© Documento