«Ελένη, ζήσε τουλάχιστον
αυτή την ακίνδυνη πλάνη των παιδιών,
έρχονται Χριστούγεννα»
μονολογώντας βούτηξε το πινέλο στο κόκκινο.

Ζωή Δικταίου: «Αύριο, λέξεις στην όμπρα»

Κάθε Σεπτέμβρη, η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε σκηνή θεάτρου, χρόνια τώρα. Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, που κάποτε αποτελούσε κορυφαίο οικονομικό γεγονός, ένα βήμα εξωστρέφειας και ανάπτυξης, έχει πλέον μεταλλαχθεί σε πολιτική ραψωδία υποσχέσεων.

Ο πρωθυπουργός ανεβαίνει στο βήμα, σαν προφήτης μιας επίπλαστης σωτηρίας, και μοιράζει υποσχέσεις, παροχές, φοροελαφρύνσεις, κίνητρα για την ανάπτυξη. Μια τελετουργία που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, με μηχανική ακρίβεια, και που οι πολίτες πλέον παρακολουθούν με την ψυχρή βεβαιότητα ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Η ΔΕΘ έχει χάσει τον χαρακτήρα της ως οικονομική βιτρίνα της χώρας. Αντί να συζητιούνται σοβαρά οι προοπτικές ανάπτυξης, οι νέες τεχνολογίες, οι διεθνείς συνεργασίες, έχει γίνει το τοτέμ της κυβερνητικής εξαγγελίας. Ο πρωθυπουργός κάθεται στον θρόνο της στιγμής και μοιράζει «δώρα» σε μια κοινωνία που ξέρει πως η επόμενη μέρα θα την βρει ακριβώς εκεί που ήταν: εγκλωβισμένη στην ίδια στασιμότητα.

Τα ΜΜΕ στήνουν το πανηγύρι. Οι εφημερίδες και τα δελτία ειδήσεων καταγράφουν κάθε υπόσχεση σαν να είναι θέσφατο. Αναλύσεις, πίνακες, γραφήματα, συζητήσεις επί συζητήσεων.

Στην πραγματικότητα, όλοι γνωρίζουν: οι υποσχέσεις είναι........

© Documento