Το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο είχαν οδηγήσει τη χώρα οι παρεμβάσεις της Αυλής και ξένων κέντρων εξουσίας αποτυπώνεται εύγλωττα στον Τύπο της εποχής. Ενώ προετοιμάζονταν μεθοδικά οι μηχανισμοί επιβολής της δικτατορίας, μυστικά «μνημόνια», συνωμοσίες, διαβουλεύσεις θεσμικών και εξωθεσμικών παραγόντων έρχονται στο φως με πηχυαίους τίτλους και πρωτοσέλιδα. Στο επίκεντρο της κριτικής του δημοκρατικού τόξου οι αποστάτες των Ιουλιανών του ’65 που είχαν οδηγήσει στην παραίτηση της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου και σε πολιτική αστάθεια τη χώρα. Χρονογράφημα του δημοσιογράφου και γνωστού θεατρικού συγγραφέα των «Νέων» Δημήτρη Ψαθά με τον τίτλο «Περί συνωμοσιών» που δημοσιεύτηκε στο φύλλο 6607 της 3ης Ιανουαρίου 1967 παραλλήλιζε τη στάση του «αρχιαποστάτη» Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με αυτή του Ρασπούτιν, του διαβόητου συμβούλου της αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β΄ στην τσαρική Ρωσία. Ακολούθησε μήνυση από τον Μητσοτάκη κατά του εκδότη της εφημερίδας Χρήστου Λαμπράκη, του διευθυντή της Κωνσταντίνου Νίτσου και του Δ. Ψαθά. Χαρακτηριστικά αποσπάσματα του επίμαχου χρονογραφήματος και της μηνυτήριας αναφοράς:

«Και πού την θυμήθηκες κύριε την ασήμερον ημέραν, ρωτά ο καλός μου αναγνώστης, εκείνη τη συνωμοσία; Την θυμήθηκα εντελώς ξαφνικά και αυθόρμητα, φίλτατε, διαβάζοντας τα “περί συνωμοσίας” για την απομάκρυνσιν μιας κυβέρνησης συνωμοτών που κατάφερε να ξεβρωμίση την χώραν, εν ονόματι της σωτηρίας της Δημοκρατίας, διά της προδοσίας της δημοκρατικής ιδεολογίας! Ας αφήσουμε κατά μέρος τ’ άλλα πρόσωπα της Ιουλιανής αποστασίας και ας εντοπίσουμε το ενδιαφέρον μας και μόνον σε εκείνο που, για να ξεχωρίζη και να αναφέρεται ειδικά μέσα στο “μνημόνιο” σημαίνει ότι ήταν και το πιο επίλεκτο της παρέας.

Ρασπούτιν, λοιπόν ο προβαλλόμενος κύριος; Αφού αυτόν ξεχωρίζει και διαφημίζει στο “μνημόνιο της συνωμοσίας” η εφημερίδα των αποστατών, θα μου επιτραπεί ευσεβάστως να τον μεταχειριστώ και εγώ σαν συμβολικό εκπρόσωπο του πολιτικού Ρασπουτινισμού, που στηρίχθηκε σε μια πολιτική θεωρία, καταπληκτικά όμοια και απαράλλακτη μ’ εκείνην του ρασοφόρου μουζίκου της Τσαρικής Ρωσίας “Διά της αμαρτίας εις την λύτρωσιν” κήρυττε ο Ρασπούτιν. Και ο δικός μας αρχιαποστάτης κήρυττε επίσης στο πολιτικό πεδίο: “Διά των παλατιανών και του παλατίου… εις την Δημοκρατίαν. Όσο περισσότερον ξεσκονίζομεν τον θρόνο και κάμνομεν τεμενάδες εις τους παλατιανούς τόσο περισσότερο θα μας λυπηθή ο άναξ και θα μας χαρίση την αληθινήν........

© Documento