“Ve ize’l-cibâlu suyyirat.”

“Dağlar yürütüldüğünde…” (Tekvîr, 81/3)

Dağlar vardı…

Yerinden oynamaz zannedilen.

Başını göğe kaldıran, kendini ebedî sanan.

Devletler vardı…

Kuruldukları gün,

“Bu sistem sonsuza kadar yaşar.” dediler.

Güçler vardı…

Toprağa kök salmış gibi.

Gövdesiyle gururlanan, köküyle övünen.

Sonra?

Dağlar yürümeye başladı.

Zemini çatladı, gövdesi eğildi,........

© Diriliş Postası