Sedat Peker’in Sözcü’ye yaptığı açıklamalar bir magazin röportajı değil; Türkiye’de görmezden gelinen dev bir sosyal fay hattının fotoğrafı.

Her kelimesinde acı bir gerçeklik var — ve bu gerçeklik hepimizin kapısına dayanmak üzere.

Peker diyor ki:

“Dedesi fakir, babası fakir, kendisi fakir… Varlıklı olana haraç isterken bunu hak görüyor.”

Bu sadece suç sosyolojisi değil; Türkiye’nin orta ve alt sınıflarında büyüyen sistemsel öfkenin tanımıdır.

Bugün karşımıza çıkan yeni nesil çeteler; ideoloji, siyaset, örgüt mantığı taşımıyor.

Bu çocuklar ne solcu, ne sağcı, ne mafya geleneğinden…

’Kaybetmiş bir sınıfın, hep dışarıda bırakılmış bir kuşağın patlaması.’

Brezilya’da favelalarda başlayan, Kolombiya’da paramiliterlere dönüşen bu model, Peker’in dediği gibi şimdi Türkiye’de kendine bir zemin buluyor.

Ve devlet, bu gerçeği hala yeterince ciddiye almış değil.

Evet, cezalar artırılmalı.

Evet, kolluk daha sert olmalı.

Evet, caydırıcı tedbirler şart.

Ama Peker’in altını çizdiği gibi:

Sadece ceza ile bu sorun yok olmaz. Çünkü sorun hukuki değil, sınıfsal.

Peker’in önerileri ise şaşırtıcı derecede yerinde:

• Fakir ailelerin çocuklarına gerçek burs desteği,

• Sosyal yardımların bir üst aşamaya taşınması,

• İşsizlik ve yoksulluk maaşlarının insan onuruna yakışır seviyeye yükseltilmesi,

• Gençlerin sisteme aidiyetini artıracak sosyal politikalar…

Bu devleti zayıflatmak değil, güçlendirmektir.

Bu uyarının kıymetini bilmemek ise gelecekte karşımıza çok daha tehlikeli bir tablo çıkarır.

Çünkü unutmayalım:

Adaletsizlik büyüdüğünde, önce gecekondu mahallesini çürütür… sonra şehrin merkezine sıçrar.

Bugün sokakta haraç kesen çocuklar, yarın çok daha organize, çok daha yıkıcı yapılara dönüşebilir.

Bunu Latin Amerika gördü, Avrupa gördü… Biz görmezlikten gelirsek en ağır faturayı biz öderiz.

O nedenle net konuşalım:

Peker bu........

© Diriliş Postası