Özet

Bu makale, DNA’nın geleneksel lineer baz dizilimi modeli yerine piksel tabanlı bir yapı olarak ele alınmasını öneren yeni bir teorik çerçeveyi tartışmaktadır. Piksel modeli, her baz çiftini tek bir kimyasal birim olarak değil; çok boyutlu frekans, enerji ve yapısal parametreleri taşıyan bir “bilgi pikseli” olarak yorumlar. Bu yaklaşım, genetik bilginin çözünürlüğünü artırarak biyolojik işlevlerin yeni boyutlarda anlaşılmasına, enerji temelli biyolojik süreçlerin modellenmesine ve nörogenetik etkileşimlerin yeniden değerlendirilmesine olanak sağlamaktadır.

DNA, klasik biyolojide dört bazdan oluşan lineer bir polimer olarak modellenir. Bu model, genetik bilginin kimyasal dizilimler üzerinden taşındığını kabul eder. Ancak son yıllarda kuantum biyolojisi, epigenetik, holografik bilgi kuramı ve biyofoton araştırmalarındaki ilerlemeler, DNA’nın sadece kimyasal bir zincir olmadığı; aynı zamanda kompleks bir bilgi-frekans ağı olduğu fikrini güçlendirmektedir.

Bu yeni perspektif, genetik materyalin frekans, enerji dağılımı, yapısal rezonans ve fotonik etkileşimler gibi daha derin parametreler içerdiği varsayımını doğurmuştur. Bu........

© Dikgazete.com