@hurremsonmez

“‘Kardeşim nerede?’ dedim, ‘Kardeşin yok, yurda gitmiştir’ dedi. Ama kardeşimin ayakkabıları kapıdaydı. Orada şüphelendim.

Yurda gittim, kardeşim yoktu. Tekrar evine gittim, güvenlikler beni almadı. Karakola gittim, polisler bana bağırdı. ‘Sen boşuna çağırmışsın bizi’ dediler. ‘Beni karakola götürün’ dedim. ‘Biz seni götüremeyiz, git taksi durakları orada’ dediler.

Taksiyle gittim Halkalı Karakolu’na. Cemil Koç ismini söyledim, birbirlerine baktılar. Arama izni çıkarılmasını istedim. Üç saat bekledim, savcıdan arama izni çıkarıldı. Sonra, ‘Evde bir şey bulamadık’ dediler…

Üç günde gitmediğim yer kalmadı. Ben sokak sokak aradım kardeşimi.

Karakoldan çıktım, (Cemil Koç) beni aradı. İfademi satır satır biliyordu.

Üçüncü gün beni (karakoldan) aradılar, ‘Kardeşin Adli Tıp’ta’ dediler. ‘Biz uyuyacağız artık’ dediler… Ben kardeşimi Adli Tıp’tan aldım, Hatay’a getirdim, toprağa verdim.”

Ayşe Tokyaz’ın kardeşi Esra yaşadıklarını anlatırken kuş gibi titriyor, kalbimiz acıyor dinlerken. İnsan bir sevdiğini yitirdiğinde, en doğal ölümde bile günlerce aylarca ‘Ben ne yapabilirdim’ duygusu içini kemirir durur, ‘Yalnız göndermeseydim, bırak gel deseydim, engel olsaydım…‘ O hesaplaşma ve sorgulama ölümü kabullenene, içinizde derin bir oyukla yaşamayı öğrenene kadar da sürer, yasın bir parçasıdır, diyor uzmanlar. Ama daha ağırı doğal olmayan bir ölümün yaşattığı travma ve çaresizlik hâli, o hâlde adalet aramak durumunda kalmak, birileri sesini duysun diye çabalamak.

21 yaşındaki ikizler Hatay’ın Reyhanlı ilçesinden İstanbul’a üniversite okumaya gelmiş. Hemşirelik bölümünde okuyan Ayşe, dört ay önce eski polis amiri Cemil Koç’la sevgili olmuş. Esra’nın anlattıklarından anladığımız, ilk zamanlar evlilik hayalleri kuruyor. Oysa emniyetten ihraç Cemil Koç’un suç dosyası kabarık. Zamanla Ayşe’ye de şiddet uygulamaya başlıyor.

Esra farkında ama Ayşe belli ki ikizini korumaya çalışıyor, ailesine bir şey yapmasından korkuyor: “Sen git, sana da zarar verir” diyor. Esra şüpheleniyor. “Gözleri mosmordu” diyor. Kardeşine ulaşamayınca kayıp başvurusu yapıyor. O karakoldan öbürüne; Beşiktaş’taki yurttan Küçükçekmece’ye, Bahçelievler’e........

© Diken