“1854’teki Kırım Savaşı’na subay olarak katılan Tolstoy, bu döneme dair izlenimlerini Hacı Murat’ta bütün canlılığıyla romana aktardı. Savaşan taraflar kadar, egemenler ve uyrukları arasındaki ilişkilerin sergilenişi, kişilerin ve coğrafyanın kusursuz tasviri bu esere güçlü bir gerçeklik duygusu kazandırmaktadır. Tolstoy’un 1896-1904 yılları arasında yazdığı Hacı Murat, ölümünden sonra 1912’de yayımlandı.” (Arka kapak yazısı.)

Rus klasikleri okumaya bu gece de Hacı Murat’la devam ettim. Gece boyunca Kafkasya dağlarında Hacı Murat’la birlikte kâh Ruslarla kâh kahramanın anlaşmazlığa düştüğü Şeyh Şamil’le kâh kan davalısı Hacı Ağa ve Ahmet Han’la savaştım. Sonunda yenildik ama ne gam, aile ve yurt uğrunda ölmek de güzeldi…

Tolstoy’un, okurda bitmemişlik duygusu bırakan böylesi özgün bir hikâyeyi kısa tutuşuna şaşmakla birlikte küçücük bir kitapla da büyük dünyalar yaratılabileceğine tanıklık ettim. Bu roman da yazarın diğer kitaplarında olduğu gibi hareketli durum betimlemeleriyle dolu. Kuşkusuz ki Tolstoy bu nevi betimlerin büyük ustası. Durağan sahnelerde bile okuru bir nesnenin ihtişamlı tasviriyle büyülüyor yazar. Hareketli sahnelerde, özellikle çatışma sahnelerinde sinematografik bir görsellik senfonisine dönüşüyor metin. Kısa cümleler bile........

© dibace.net