Kamyonların kaldırdığı toz bulutlarında, eksik harflerle yazılmış
Ve arka şeritten gelenlerin tamamladığı çamurluk yazılarıydı,
“Son durak kara toprak” tabelalarında kurşunlanmış
Şarampol fontlu kader…
Kàbilizm DNA’sından çıkıp, oto yollarda can aldığı,
Tene değmiş ceset torbalarının, göz kaçırtan hışırtısıyla fısıldadığı,
Lezzet kesici, parçalanmış metal artıklarıydı
Görenler görmeyenlere anlatsın diye, kekre ölümü…

Bilenler, bilmeyenlere anlatsın ki;
Acil servis önünde, kelime-i tevhid ile tanışan hasta yakınları,
Yoğun bakıma sürülünce, çağdaş normları aldatıp,
“Mağaza önünde kapışılan, elektronik eşya izdihamı çaresizliğinde”
Zikirmatik ve Yasin cüzlerine sarılıp,
tek gecelik bir ilişkiye düçar oluverirler…

Hasta, normal servise alınınca, “Ateizme”
Taburcu edilince “Deizme”, binadan uzaklaşıp, Tanrı ile işi bitince,
Cinsiyetsizlik kostümlü, hissiyetsizlik dinsel........

© dibace.net