İbadet, kul ile Rabbi arasında kurulan en özel ve en kutsal bağdır. Yaratılış gayesinin özü, hayat yolculuğunun pusulası ve kulluğun fiili tezahürüdür.
Kur'an-ı Kerim'de bu hakikat açıkça şöyle ifade edilmektedir. "Ben cinleri ve insanları ancak bana ibadet etsinler diye yarattım." (Zariyat, 56) Bu ayet, ibadetin insan için sıradan bir davranış değil, varoluş gayesi olduğunu ortaya koymaktadır. İbadet yalnızca belirli hareketlerden ibaret değil, Allah'a teslimiyetin, sevginin, saygının ve bağlılığın somut halidir. İbadet, Allah emrettiği için yapılır. Faydası veya sonucu ne olursa olsun, niyetin özünde "emre itaat" vardır.

Her bir ibadetin içerisinde Allah'ın murad ettiği nice hikmetler ve insan ruhuna, bedenine, toplumuna yönelik bir çok faydalar vardır. Ancak bu faydalar, ibadetin yapılma gerekçesi değil, hikmetidir. Namaz, insanı hayasızlıktan ve kötülükten uzaklaştırır. (Ankebut, 45) Oruç, nefsi terbiye eder, sabrı öğretir.
Zekat, sosyal adaleti sağlar, gönüller arasında köprü kurar. Hac, ümmet bilincini ve Allah'a adanmışlığı zirveye taşır. Fakat bütün bu hikmetlerin üstünde ve önünde, ibadetlerin yerine getirilmesinin temel gerekçesi, "emredildiği için yapılmasıdır."

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) gece boyunca ayakları şişene........

© Denge