İnsan, konuşan ve paylaşan bir varlık olarak yaratılmıştır. Fakat her şeyin fazlası zarar olduğu gibi, fazla konuşmak, fazla açılmak ve fazla güvenmek de insanın kıymetini azaltır. Hayat, aslında bir denge arayışıdır; söylenecek ile saklanacak, güvenilecek ile temkin edilecek, gösterilecek ile gizlenecek şeyleri ayırt edebilme maharetidir. Aksi takdirde, insan farkında olmadan kendi değerini tüketir.

Her halini anlatan değersizleşir. Çünkü insanın gizemi, vakarının ve karakterinin bir parçasıdır. İçini dökmek, paylaşmak bazen rahatlatıcıdır ama her hâlini ortaya sermek, kişiyi sıradanlaştırır. Bir insanın kıymeti, biraz da anlatmadıklarında, sakladıklarında gizlidir. Tüm hâllerini sergileyen kişi, kendisini tüketir, merak uyandırmaz, değeri de gözden düşer.

Her övgüye aldanan kaybeder. İnsan övgüyle şişer, alkışla sarhoş olur ama gerçek ilerleme, hakikatin terazisinde ölçülür. Övgülerin cazibesine kapılan kişi, kendi doğrularını kaybeder, başkasının gözündeki imajına hapsolur. Hâlbuki övgüye de yergiye de aynı mesafeden........

© Denge