Toplumların gelişmişlik düzeyi, sadece sahip oldukları doğal kaynaklar ya da ekonomik büyüklükle değil, o toplumda liyakatin ne kadar esas alındığıyla da ölçülür. Liyakat; bilgi, yetenek ve tecrübenin hak ettiği yere ulaşmasıdır. Bir kişinin bir göreve getirilmesinde akrabalık, ideolojik yakınlık ya da sadakat değil; o kişinin işi ne kadar bildiği ve ne kadar tecrübeli olduğu esas alınmalıdır.

Bilgi, liyakat sisteminin temel taşıdır. Bilgi, yalnızca eğitim yoluyla değil; araştırmayla, sorgulamayla, deneyimleyerek kazanılır. Ancak tek başına bilgi yeterli değildir. Bilgiye eylem ve pratik katıldığında, yani tecrübeyle yoğrulduğunda gerçek anlamını bulur. Bu nedenle liyakat, sadece bir diploma değil; alın teriyle biriken tecrübe demektir.

Tecrübe ise zamanın ve emeğin sonucudur. Hatalarla öğrenilir, başarılarla pekişir. Bir işin mutfağından geçen insanla, sadece dışarıdan izleyen insan arasında büyük fark vardır. Bu fark, karar anlarında kendini belli eder. Tecrübe, kriz anlarında soğukkanlılıkla hareket etmeyi, uzun vadeli düşünmeyi ve etkili çözümler üretmeyi sağlar.

Ne yazık ki, günümüzün birçok kurumunda liyakat geri plana atılmakta, yerine sadakat ön plana çıkarılmaktadır. Bu da verimliliği........

© Denge