Terme'de görev yaptığım sıralardı. O zamanlar daha gençtik. Gün boyu çalışmışlığımızın yorgunluğunu genellikle Pazar Cami'inin hemen karşısında bulunan Havuzbaşı Çay Ocağı'nda çay yutumlayarak, dostlarla sohbet ederek, havuzun şırıltısını dinleyerek atardık. Bir grup arkadaşla beraber bir masa etrafında oturuyorduk. Aramızda eğitimci- yazar Selim Eroğlu da vardı.

O esnada gariban bir çocuk omuzunda asılı boya sandığıyla beraber yanımıza yaklaşarak mahcup bir eda ile " ayakkabı boyayan var mı?" diye sordu. Muhtemelen ortaokul öğrencisiydi. Aramızdan bir öğretmen çocuğu azarlarcasına " yok, git burdan" dedi. Oradaki o durumu iyi okuyan Selim Hoca haziruna dönerek şöyle dedi:

- Bu çocuğu hor görmeyelim. Muhtemelen ihtiyaçtan kaynaklı bu yaşta boyacılık yapıyor.Yaptığı işi küçümsemeyelim. Öyle ki! bu çocuk bu yaşta cesaret ederek, kendine güvenerek sahaya inmek suretiyle boya işi yapıp para kazanmaya başlaması ilerde büyük iş adamı olmasına işaret etmiş olabilir. Okullarda değer verdiğimiz, el üstünde tuttuğumuz süper kabul ettiğimiz geleceğin eğitimcilerini mühendislerini, işletmeci ve iktisatçılarını bu hor gördüğümüz sokak çocuklarının şirket ve holdinglerinde çalışacak duruma gelebilir. Bunun örneklerini çok görüyoruz. Türkiye' de Koç Holding, Sapancı Holding sahipleri üniversite mezunu değildi. Binlerce mühendis çalıştırıyorlar, demişti. Selim Hoca' nın ön görüsünü ortaya koyan muhteşem bir örnek sizlere sunmak istiyorum. Dikkatle okunmasında........

© Denge