Türkiye’de ekonomi politikaları her zaman tartışmalı bir konu olmuştur.

Sanayileşme hamlelerinden altyapı yatırımlarına, özelleştirmelerden üretim politikalarına kadar birçok alanda farklı dönemlerde farklı yaklaşımlar benimsendi.

Cumhuriyetin ilk yıllarında devlet eliyle kurulan fabrikalar ve üretime dayalı bir ekonomik model hayata geçirilirken, son yıllarda ise altyapı yatırımları ve özelleştirme politikaları ön plana çıktı.

Cumhuriyetin ilk yıllarında, ekonomik bağımsızlığı güçlendirmek için devlet eliyle sanayi tesisleri kuruldu.

Sümerbank, Etibank, şeker fabrikaları, SEKA ve daha birçok üretim merkezi, ülkenin sanayileşme sürecinde önemli rol oynadı.

1967’de Seydişehir Alüminyum Fabrikası’nın kurulması süreci, Türkiye’nin sanayi hamlelerine güzel bir örnekti.

ABD, Türkiye’yi “tarım ülkesi” olarak görerek sanayileşmesine destek vermek istemediğinde, Türkiye Sovyetler Birliği’nden teknik yardım alarak bu fabrikayı kurdu.

Ancak 1980’lerden itibaren özelleştirme politikaları hız kazandı.

Kamuya ait fabrikalar, daha verimli işletileceği iddiasıyla satılmaya başlandı. 2000’li yıllarda ise bu süreç büyük bir ivme kazandı.

Et ve Süt Kurumu’ndan şeker fabrikalarına, limanlardan petrokimya tesislerine kadar birçok stratejik sanayi tesisi özelleştirildi.

9 şeker fabrikası toplam 294 milyon dolara satıldı, ancak........

© Denge