Postoji trenutak u svakoj generaciji kada se dogodi neočekivano, gotovo civilizacijski pomak, i kada društvo shvati da je došlo vrijeme da se pogled usmjeri prema onima koji dolaze, ne prema onima koji odlaze. Srbija je taj trenutak dočekala ove godine, u danima kada su djeca i mladi izašli na ulice, ne kao razmaženi tinejdžeri tražeći prolazne modne trendove, nego kao glas nove političke zrelosti, nove etike i novog sistema vrijednosti.

Iako površno sve liči na Parisku komunu, na taj romantično-revolucionarni ideal koji uvijek lebdi negdje između mita i stvarnosti, ovaj pokret nosi jednu specifičnost: ovdje djeca nisu rušila grad, nego su ga čistila.

Samo u Srbiji vlast pokušava kriminalizovati jedine protestante na svijetu koji, kada se raziđu, ostave trg čistijim nego što su ga zatekli. Ako je ikada postojala moralna poruka koja se ne može potisnuti propagandnim spinovima, onda je to upravo slika mladih koji skupljaju smeće, brišu grafite i pakuju kese – jer njihova borba nije destruktivna, nego stvaralačka.

To su djeca koju su vaspitali borci za demokratiju iz devedesetih. Odrasla su uz očeve i majke koji su iskusili uličnu borbu, koji znaju šta je strah, šta je nepravda i šta znači preživjeti sistem koji se urušava. Nije zato........

© Danas