S vremena na vreme u javnosti se provlače naizgled pitke i prijemčive teze o blagodetima obnovljivih izvora energije i o relativno jednostavnom napuštanju uglja kao energenta.

Promoteri te „zelene transformacije“ po pravilu zanemaruju osnovne činjenice: u Srbiji godišnje može u proseku da računa na 1.250 sunčanih sati i 2.500 sati sa vetrom, a godina ima 8.760 sati. Odnosno, ne treba biti nikakav stručnjak za energetiku pa shvatiti da sve i da se sunce i vetar potpuno „razmimoilaze“ (a u praksi nije slučaj), Srbija može da pokrije svega 43 odsto vremena strujom iz vetra i sunca. Hidropotencijal je skoro u potpunosti iskorišćen, jedini iole značajniji kapaciteti se mogu napraviti na Drini, ali se tu javljaju problemi usled nerešenih brojnih pitanja unutar BiH.

Ključno pitanje, na koje promoteri zelene energije nemaju odgovor, je kako obezbediti snabdevanje Srbije preko zime, u danima bez vetra (a znamo da tada sunca skoro i da nema). Baterije za skladištenje struje nisu........

© Danas