Metin Sözen: (24 Mayıs 1936, Harput, Elazığ-31 Temmuz 2025, İstanbul)...

Bir kez daha Behçet Necatigil Hoca’mızın dediği gibi “Adı soyadı, açılır parantez, kapanır parantez. Arada ne varsa hepsi o minicik çizginin içinde...” Metin Sözen o minicik çizginin içine neler neler sığdırmıştı. Haberi aldığımdan beri, sözcükler, kavramlar, tanımlamalar, anılar gözlerimi

n önünde ve yüreğimde uçuşup duruyor: Mimarlık. Sanat tarihi. Kültür mirası. Korumacı. Eğitmen. Çevre ve Kültür Değerlerini Koruma ve Tanıtma Vakfı (ÇEKÜL). Tarihi Kentler Birliği... Her biri beni asla terk etmeyecek kitapların yazarı...

Ama aynı zamanda: O, belleğimizin bekçisi. O, Anadolu sevdalısı. O, kültür savaşçısı. O, ülkemin aydınlık yüzü... Sanki Anadolu’nun tüm hafızasını omuzlarında taşıyordu. Unutulmuşun sesini, yok sayılmışın izini bugüne taşıyan; hepimizi kışkırtan, daha çok merak etmemizi, öğrenmemizi, araştırmamızı isteyen, genç kuşakları etkileyendi.

70’li yılların başlarındaydı. Metin Sözen’i tanımıştım ve adeta hayatım değişmişti.

Hiç unutmuyorum, “Zeynep, Safranbolu’yu görmeyen insan, bu ülkede bir gözü kör gibidir” demişti.

Bu söz üzerine, iki gözü........

© Cumhuriyet