“Adı, soyadı/ Açılır parantez/ Doğduğu yıl, çizgi, öldüğü yıl, bitti/ Kapanır parantez.// O şimdi kitaplarda bir isim, bir soyadı/ Bir parantez içinde doğum, ölüm yılları.// Ya sayfa altında, ya da az ilerde/ Eserleri, ne zaman basıldığı/ Kısa, uzun bir liste/ Kitap adları/ Can çekişen kuşlar gibi elinizde.// Parantezin içindeki çizgi/ Ne varsa orda/ Ümidi, korkusu, gözyaşı, sevinci/ Ne varsa orda.// O şimdi kitaplarda/ Bir çizgilik yerde hapis,/ Hâlâ mı yaşıyor, korunamaz ki,/ Öldürebilirsiniz.”

Behçet Necatigil hocanın “Kitaplarda Ölmek” şiirini düşünüyorum 2 Temmuz’dan beri. Son yazımda Aziz Nesin’den alıntı yapmam kimilerini çok kızdırmış. Onu tekrar tekrar öldürmeye çalışıyorlar.

Öyleyse baştan başlayayım. Adı soyadı: Aziz Nesin.

Açtım parantezi (20 Aralık 1915-6 Temmuz 1995), kapadım parantezi. Ne varsa parantezin içindeki o çizgide. Anılar, birikimler, kahkahalar, acılar, umutlar, yaşanmışlıklar...

Düşünceleriyle, yazdıklarıyla, eleştirileriyle, verdiği tepkilerle, toplumu sarsan, uyaran, aydın sorumluluğunun bilincinde bir insan. Hep çalışan, hep üreten. Mizahı eşsiz bir silah olarak kullanan. Özgürlük, eşitlik, uygarlık yolunda mücadele eden. Haksızlığa, yalana, talana, ikiyüzlülüğe karşı direnen... İnsanlara onurlu bir yaşam benimsetmek çabasını sürdüren bir aydın...

İnanıyorum ki bir değil, birçok Aziz Nesin’imiz olsaydı, ülkem bugün çok daha farklı bir yerde, çok........

© Cumhuriyet