Bir 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı daha kutlayacağız. Bu yazıda çocuklardan, çocukların değerinden, dünyada resmileştirilmiş ilk çocuk bayramı olan 23 Nisan’dan ve Atatürk’ün Ülkü’sünden söz etmek istiyorum.

Dünyaca tanınmış bir sosyal psikolog olan Prof. Dr. Çiğdem Kağıtçıbaşı’nın araştırmalarından birisi ülkemizde çocuklara verilen değeri konu alan “Çocuğun Değeri” araştırmasıydı. 30 yıllık bir süreci kapsayan bu araştırma bir büyükşehirde ve iki de kırsal bölgede yürütülmüştür. Başlangıçta çocuğun değeri aileye olan ekonomik katkısıyla ölçülüyordu. Çocuk işgücüyle veya çalışarak aileye maddi katkıda bulunduğu ölçüde değerli sayılıyordu. 30 yılın sonunda çocuğun aileye maddi katkısı değil duygusal, psikolojik katkısı görece daha önemli sayılmaya başlamıştır.

Çocuğun değerinin aileye olan işgücüyle ve maddi katkısıyla nasıl ölçüldüğü konusunda Kağıtçıbaşı’nın araştırmasında çarpıcı örnekler vardır. Burada ben bu konuda kendi kişisel gözlemlerimden söz etmek istiyorum.

İlk kızımız dünyaya geldiğinde mutluydum, erkek bebek beklentim yoktu. Yurtdışında eğitim görmüş bir kadın akademisyen meslektaşım bebeğimizin kız olduğunu öğrenir öğrenmez, “Üstün sakın şey etme, kız çocuk iyidir, yaşlılıkta ana babaya bakar” dedi. Bu önyargılı geleneksel bir bakış tarzıydı. Öncelikle ben kızım olduğu için “şey” etmiyordum, ikincisi ise kız çocuğu sahibi olmayı yaşlılığın........

© Cumhuriyet