Ülkemizde edebiyattan en ince bilimlere kadar tuhaf bir alışkanlık vardır. Geçmiş sanki yoktur, her şey ilgili öznenin kendisiyle başlar. Özellikle de edebiyatta: “İmge” yani “imaj” (image) kavramı diyelim. Ataol Behramoğlu kardeşim, 1983 yılında bir gün Ankara’da bana “Yahu ihtiyar, şu imge denen konuda bir yazı yaz da öğrensin millet” deyinceye kadar bu konuda tek yazı yazılmamıştı. Yazmam gereken bütün yazıları yazmışımdır, yazarım ve yazacağım. Bağışlayın, şimdi (Böbürlenmiyorum ama isteyen öyle sayabilir!) yaptığım işten söz ediyorum: Oturdum 50 sayfalık bir inceleme yazısı yazdım. Yazı Varlık dergisinin temmuz, ağustos, eylül, ekim ve kasım aylarında yayımlandı. Yazıyı Şiir ve Gerçeklik adlı kitabımda okuyabilirsiniz. Yazmak için “istiare”ye yatmadım, Fransızca ve İngilizce kaynaklardan yararlanarak yazdım ve yararlandığım metinleri de dipnot olarak belirttim. Millet sanki benim yazımı bekliyormuş gibi, çoğunlukla da yanlış yorumlayarak imge üzerine yazılar döktürmeye başladı. Ama bir tek yazıcı bile adımı anıp gönderme yapmadı. Bu sapkın ahlak hâlâ devam etmektedir.

Sözü, günün moda elementi “toryum”a getirmek istiyorum. Sanki Google denen bilgi olanağından herkes habersiz. “Toryum” yazdığınız zaman karşınıza toryum şehidi fizikçi Prof. Dr. Engin Arık çıkar ve onunla birlikte Özdemir İnce’nin adı çıkar. Hürriyet gazetesinde, “Fizikçi Engin Arık”, “Kurtarıcının Adı Toryum”, “Engin Arık’ın Vasiyeti”, “Kurtarıcı Toryum” (beş yazı), “Toryum Raporu”, “Türkiye’nin Beyni Isparta’da Öldü”, “Türkiye’nin Bağımsızlığında Fırsat”... Başka yazılar da vardır ama bu görgüsüzlüğü nankörleri, değer bilmezleri utanmazlar ya utandırmak için yapıyorum. Bir gün Türkiye’de toryum reaktörü yapılırsa adı kesinlikle Engin Arık olmalı.

Son günlerde Eskişehir civarındaki ender (nadir) madenler üzerine gevezelik yapıldığını düşünerek yazımı 4........

© Cumhuriyet