Aylık çıkan ve fırsat buldukça okuduğum bir edebiyat dergisi 2024 Eylül sayısında Alman edebiyatına yer vermiş. Özellikle pek de popüler olmayan bir şair olan Dylon Thomas’ın şu dizeleri oldukça etkileyici:

“Bu doğru, hiçkimse yapamaz/ Tanrı’yı derin bir mezara gömmeyen/ Ve sonra iskeletini dışarı çıkarmayan/ Kırıp tekrar yapmayan hiçbir insan/ Kemiklerin içinde yeni bir inanç bulmayan/ Kemiklerin etrafını tekrar etle kaplamayan/ Kırıp da nihai amacını inşa etmeyen” (Kimse İnanmaz).

Geçtiğimiz günlerde pek çoğumuzu rahatsız eden bir karara imza atıldı. Mattia Ahmet Minguzzi’nin ölmesine neden olan bıçak, kanundaki tanıma uyan ve taşınması yasaklı silahlardan sayılmayarak delil niteliği ortadan kaldırılmış oldu.

Bir hukukçu adaletin sağlanmasını istiyorsa kanunları kazuistik şekilde okuyup uygulayamaz. Kanunun geri planında yatan gerekçeyi ve kanunun getiriliş amacı ile neyi, kimi koruduğunu da okumak zorundadır; zira kanun özü ve sözüyle bir bütündür.

Anılan kanunun özü nedir, ezcümle neden belirli silah ve bıçakların taşınmasını yasaklar kanun? Tehlikeyi önlemek için. Kişilerin beden bütünlüğünü korumak için.

“Kanunda taşınması yasaklı sayılmayan bir bıçak olması hasebiyle........

© Cumhuriyet