Televizyonların az kanallı olduğu yıllarda uzun süre bayram sabahlarında duyduğumuz bir şarkıydı, Barış Manço’nun bayram şarkısı. Yarın bayram, 14 Mart Tıp Bayramı. Ancak biz sağlık emekçileri için bu bayram coşkuyla değil isyanla, buruklukla karşılanıyor. Sağlık emekçilerinin koşulları her geçen gün kötüleşiyor. Üstelik bu durum yalnızca sağlık çalışanlarını ilgilendirmiyor, sağlık çalışanlarının dinamosu olduğu sağlık sistemi de günden güne çürüyor. Şarkıdaki gibi “erken kalkmamız” gerekiyor, yoksa çok geç olacak.

Sağlık sistemine bir kabus gibi çöken sağlıkta dönüşüm programı, sermaye için bölüşüm programına evrilmiştir. Sağlık hizmetinde kamucu anlayış zayıflatılmış, yurttaşlar için anayasal bir hak olan sağlık hizmetleri alınır/satılır hale getirilmiştir. Bu ülkenin fertleri eşit, ücretsiz, ulaşılabilir, nitelikli sağlık hizmetlerini kamu hizmeti olarak almayı hak ediyor. Sağlığı piyasalaştıran politikalara son verilip insan odaklı, bilimsel ve kamucu sağlık politikaları üretmedikçe ülkece sağlığımız bozulacaktır.

Sağlık ve sosyal hizmet emekçilerine yapılan tüm ödeme modellerinden vazgeçilip en düşüğü yoksulluk sınırı üzerinde; emekliliğe yansıtılarak tek kalemde ödenmelidir. Çalışırken yaşanan gelir adaletsizliği yetmezmiş gibi emeklilikte de adaletsizlikle yüz yüze kaldığı görmezden gelinmemelidir. 5510 ve 5434 sayılı kanunlara göre emekli olanlar ile çalışanlar arasındaki emekli aylığı ve özlük haklar farklılığı giderilmelidir.

Yanlış ekonomi politikalarındaki ısrar nedeniyle enflasyonun günlük olarak değiştiği bu kriz ikliminde, enflasyon farkı tüm ücretlere aylık yansıtılmalı, kamu emekçilerinin alım gücü korunmalıdır. Bir yoksulluk........

© Cumhuriyet