Dünyada sanayi devrimleri ardı ardına yaşanırken, Türkiye hâlâ 3.0 aşamasında. Yani hâlâ tam otomasyon sağlanamamış, dijitalleşme sınırlı, yapay zekâ gibi teknolojiler sanayiye entegre edilememiş durumda. Oysa dünya 5.0’ı konuşuyor. Japonya, insansız fabrikaları, robotlaşmayı, yapay zekâ destekli üretimi çoktan devreye aldı.

Peki, Türkiye bu yarışta geri mi kalacak? Kalabilir. Ama bu, ülkenin kalkınamayacağı anlamına gelmiyor. Türkiye, belki sanayide 5.0’ı yakalayamayabilir. Ancak tarımda, hayvancılıkta, gıdada ve biyolojik zenginlikte öyle bir potansiyele sahip ki, kendi kalkınma modelini sıfırdan yazabilir.

Türkiye, Avrupa’nın en büyük tarım arazilerine sahip ülkelerinden biri. Dört mevsimi aynı anda yaşayan, 7 tarım bölgesine sahip ender ülkelerden. Bitki çeşitliliği açısından Avrupa’nın tamamından daha zengin. Hâlâ kendi kendine yetebilecek su ve toprak rezervlerine sahip. Hayvancılıkta bin yıllık geçmişi olan bir coğrafya. Bu ülke sadece kendi halkını değil, en az iki katını besleyebilecek kapasiteye sahip.

Bu potansiyelin farkında mıyız? Hayır. Peki, kullanıyor muyuz? Maalesef hayır.

Sanayi 4.0 ile birlikte, ucuz işgücünün bir anlamı kalmıyor.........

© Cumhuriyet