Genellikle fıkraları erkekler uydurduğu için çoğu, kadını aşağılar. Ben kadını öne çıkartan fıkraları severim. Şimdi, aşağıdaki fıkra her ne kadar yine erkek gözüyle gibi görünse de kadının zekâsını öne çıkardığı için yazıyorum:

Amerika’da bir doktor muayenehanesine yeni bir sekreter almış. Kız çok güzel ve çok zeki. Doktor bu işten memnun. Kıza demiş ki: “Sen çok akıllı ve zeki bir kızsın, aslen nerelisin?” “Brezilya göçmeniyim” demiş kız. “Brezilya’yı çok severim orada bulundum. Neden geldin sen?” Kız yanıtlamış: “Doktor bey, bizde erkekler futbolcu kadınlar da genellikle hayat kadını olurlar, o nedenle göç ettim.” Doktor kısa bir aradan sonra: “Benim eşim de Brezilyalı” demiş. Kız cevabı yapıştırmış: “Öyle miii? Hangi takımda oynuyor?”

Dünya tarihine baktığımızda görüyoruz ki bizleri yönetenler genellikle sevgisiz büyümüş olan insanlar. Çoğu ya babasından şiddet görmüş ya annesinden terlik yemiş ya anne baba ayrılmış çocuk üveylik yaşamış... Ama sonuç olarak sevgiyi tam tadamamış. Öyle olunca da sevgi ile tanışıklığı pek yok. Her işin başı olan sevgi, sevgisizlik olunca, yönetenler de bundan nasibini almış oluyorlar. Bakıyorsunuz içlerinde nefret, kindarlık, hınç ön planda. Davranışları, söylemleri, yönetim biçimleri hep sevgisiz. Çoğu tarihin çeşitli zamanlarında dünyayı yönetmişler. Gelin görün ki kendileri yönetilmeye muhtaç durumda olmuşlar. Oysa dünyayı ancak sevgi........

© Cumhuriyet