This is a modal window.

Beginning of dialog window. Escape will cancel and close the window.

End of dialog window.

Kimin haklı olduğunu söz belirler sanırsın, oysa hak çoğu zaman güç ile dağıtılır. Size bu satırları gazeteci arkadaşım Timur Soykan hakkındaki mahkeme kararını beklerken yazıyorum.
Adana, Adıyaman, Antalya...
Cumartesi sabahı, Türkiye güne yine operasyonla uyandı. İşin sahibi değişmedi, operasyonu yine İstanbul Savcılığı yaptı. Operasyon yapılan da değişmedi, CHP’li belediyelerdi. Gerekçe de aynıydı: Aziz İhsan Aktaş’ın ifadeleri.
Timur, işte bu operasyonların siyasi olduğunu, halkın da inanmadığını kendi cümleleriyle söylediği için hedef alındı. Peki haksız mı?
Şöyle anlatayım...
Okul tostçuluğundan ihale adımlarıyla işadamlığına yükselen Aktaş, CHP’li belediyeye yaptığı işler gerekçesiyle hapse girmişti. Ardından etkin pişmanlıktan yararlanıp rüşvet verdiğini ileri sürmüştü. Gelgelelim... Geçen hafta bu köşede okudunuz. İstanbul’un ortasında, karayolları arazisine yaptığı Türkiye’nin en büyük akaryakıt istasyonunun elektrik hattına izin veren CHP’li belediyeye operasyon yapılırken koca araziyi Aktaş’a veren bakanlığa kimse soru sormuyordu.

Operasyon olunca aklıma geldi. Geçenlerde, cezaevinde Aktaş ile tanışan biriyle konuşmuştum. Sorulan sorulara gözlerini kapatarak ve kafasını yana çevirerek cevap veren Aktaş, tavrıyla tipik bir burjuvayı andırmıyordu. Zaten kendisini de öyle tanıtmıyordu. Kaldığı koğuşta meraklı tiplerden biri, herkesin merak ettiğini, “bu ihale işlerini nereden öğrendiğini” sorunca ilginç bir yanıt vermişti. Okullardan sonra, bakanlıklarda çay-tost satan büfe işleri yapmıştı. Getir götür yaparken işleyişi öğrenmiş, önce aracılık işine girmiş, ardından kendi ihalelerinin kapısını açmıştı. Adalet Bakanlığı’na da girip çıktı mı diye elbette merak ettim. Öyle ya, hayat üniversitesi, onu ülkenin kanunlarını yenileyen........

© Cumhuriyet