Ülkemizde terör tehlikesinin sona ermesi, elbette yurttaşlarımızın çok büyük çoğunluğunun desteğini alabilecek bir hedef. Demokrasi tarihimizde de o hedefe yönelik girişimlerin örnekleri var. En somut olanı da AKP’nin 2000’li yıllarda başlatıp çok hararetli bir şekilde sürdürdüğü “barış süreci”ydi. O sürecin sonuca ulaşmamasının nedeni, AKP iktidarının bunu tek başına sürdürmekte ısrarcı olmasıydı. Oysa CHP yetkilileri, o sürecin Meclis’te temsil edilen partilerin katılımıyla oluşturulacak bir Meclis komisyonunun çalışmalarıyla sürdürülmesini öneriyordu. CHP’nin o zamanki genel başkanı Kemal Kılıçdaroğlu bunun önemini, gerek AKP yönetimine gerek kamuoyuna anlatıyordu.

Eğer o girişim, sadece iktidar partisinin yönetiminde kalırsa kamuoyunda, o partinin sadece kendi siyasal hedefleriyle ilgili olduğu algısına yol açardı. O algı, öteki partilerin o girişime destek vermesini güçleştirirdi.

Oysa o konu, yurttaşlarımızın tümüne yakınını etkileyebilecek bir hedefe yönelikti. Ve Meclis’imizin çalışmalarında ona benzer hedeflere ulaşmanın, Meclis’teki partilerin katılımıyla gerçekleştirilmesinin başarılı örnekleri vardı.

***

Ancak bütün anlatımlar ve verilen örnekler, iktidar partisi AKP’nin görüşünü değiştirmeye yetmedi. Ve o girişim, AKP’nin o zamanki Demokratik Birlik Partisi (BDP) ile birlikte tek başlarına katıldığı bir süreç olarak sürdürüldü.

Başta CHP, muhalefet partileri, buna rağmen, iktidar ile BDP arasındaki o görüşmelere yönelik eleştirilerini sınırlı tuttu. Sonucun, gene de olumlu olmasını temenni ettiği izlenimini veren bir tutum izledi.

........

© Cumhuriyet