Το όριο είναι η νοητική και ψυχική λειτουργία που διαμορφώνει τη μετάβαση από το χαοτικό στο πραγματικό. Δίνει μορφή στην άμορφη ενέργεια του ασυνείδητου, μετατρέποντας την αδιαφοροποίητη ένταση σε εμπειρία που μπορεί να βιωθεί και να κατανοηθεί. Ορίζει την ψυχή, ρυθμίζοντας την απόσταση μεταξύ επιθυμίας και δράσης, και μαλακώνει τις φαντασιώσεις παντοδυναμίας ή εκμηδένισης που προκύπτουν μέσα στην πρωταρχική ασυνέχεια.

Μέσω αυτής της λειτουργίας, η επιθυμία αποκτά διάρκεια, το πάθος αποκτά μορφή και το εσωτερικό χάος μετατρέπεται σε σχέση ικανότητας με την πραγματικότητα. Στην πρώτη φάση της, η ψυχή του παιδιού κινείται χωρίς διάκριση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού. Ο κόσμος βιώνεται ως ένα πεδίο απεριόριστης ενέργειας όπου το συναίσθημα και η δράση δεν έχουν ακόμη διαχωριστεί. Το όριο εισάγεται όταν η σχέση με το περιβάλλον παρέχει σταθερές απαντήσεις ικανές να συγκρατήσουν τη διάχυση της εμπειρίας. Ο καθορισμός ορίων, επομένως, δεν είναι μια πράξη εκπαίδευσης αλλά μια πράξη ψυχικής δόμησης.

Η λειτουργία του περιβάλλοντος

Το περιβάλλον λειτουργεί ως ρυθμιστής της έντασης. Όταν οι αντιδράσεις του είναι σταθερές και συναισθηματικά συνεπείς, η εμπειρία αποκτά διάρκεια και νόημα. Ο ενήλικας που ανταποκρίνεται στο παιδί χωρίς αυθαιρεσία, που παραμένει παρών ενώ θέτει το όριο, προσφέρει το υπόστρωμα πάνω στο οποίο αρχίζει να διαμορφώνεται η εσωτερική τάξη του παιδιού. Η συνέπεια και η ηρεμία ενός τέτοιου περιβάλλοντος στο παιδί να νιώσει ότι η ενέργεια της επιθυμίας μπορεί να συγκρατηθεί χωρίς να γίνει καταστροφική. Εδώ, για πρώτη φορά, προκύπτει η δυνατότητα έντασης χωρίς αποσύνθεση.

Η συναισθηματική διάσταση

Ο καθορισμός ορίων έχει ψυχική επίδραση μόνο όταν βασίζεται σε έναν σταθερό συναισθηματικό δεσμό. Η φυσική παρουσία μπορεί να απουσιάζει, ωστόσο η συναισθηματική σύνδεση παραμένει ενεργή,........

© Cretalive