Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ *

Υπάρχει μια παλιά, διαχρονική ελληνική επινόηση. Η ευκολία με την οποία κάποιος φοράει το κοστούμι που τον βολεύει ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Και επειδή η πολιτική, κεντρική και τοπική, είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα καθρέφτης των κοινωνικών μας ηθών, δεν είναι να απορεί κανείς που συναντούμε «αριστερούς» να ζουν με τα προνόμια του δεξιού κατεστημένου, και «δεξιούς» να χειροκροτούν την κοινωνική ευαισθησία της αριστερής ρητορικής όταν πρόκειται να κερδίσουν ψήφους ή χειροκροτήματα.

Το φαινόμενο είναι πια μόνιμο. Στα δημοτικά συμβούλια και στα έδρανα της Βουλής ξεχειλίζουν οι λόγοι περί ισότητας, δικαιοσύνης, προστασίας των αδυνάτων. Κι όμως, όταν πέφτει η αυλαία του μικροφώνου και το στήσιμο της κάμερας, οι ίδιοι που καταγγέλλουν την «εκμετάλλευση» και το «νεοφιλελευθερισμό» συμπεριφέρονται σαν μικροί τσάροι στις δουλειές τους. Απολύσεις χωρίς δισταγμό, εκμετάλλευση υπαλλήλων, οικογενειοκρατία, «αρπαχτές» με την πιο κυνική λογική της αγοράς. Ο λόγος ανήκει στην Αριστερά, αλλά η τσέπη είναι βαμμένη με τα χρώματα της πιο στυγνής........

© Cretalive