Onun için yazmak, bir efsaneyi selamlama, bir dönemi kapatıp ardından gelen kuşaklara ışık tutmak anlamına geliyor. Tanıdığımız Robert Redford’u, hem kamera önünde ,hem de arkada, sanatını besleyen tutkusuyla ve dünya sinemasına yaptığı derin katkılarla hatırlamak gerekir.

Fransızların B.B’si (Brigitte Bardot), İtalyanların C.C’si (Claudia Cardinale) karşısında Hollywood, R.R. yani Robert Redford’u sinema dünyasına armağan etti..

Redford, sadece fiziksel çekiciliğiyle değil, bakışlarındaki o içe dönük samimiyetle de milyonları etkiledi. Uzun yıllar “Hollywood’un altın çocuğu” olarak anıldı. Gözleri, duruşu, sesi… Hepsi bir bütün olarak karizmatik bir imge yarattı. Ama önemli olan, bu imajın ardındaki insan. Kamera ışıklarının gerisinde, içsel çatışmalarını, kırılganlıklarını, vicdan sorgulamalarını da yaptı ve hissetti. Popülerliğini yakışıklılığına borçluydu, ama onu unutulmaz yapan bu yakışıklığı aptalca bir yüzeysellikle değil, düşünceyle, duyguyla, karakterlerle harmanlamasıydı.

Robert Redford’un hemen hemen bütün filmlerini izledim. Maalesef Avrupa’da pek festivallere ve film tanıtımlarına katılmadığı için ‘Altın Çocuk’ ile röportaj yapamadım. Bu nedenle kendimi hep eksik hissetmişimdir. 70’e yakın filmde oynadı, 9 eser yönetti. O kadar çok farklı karakteri canlandırdı ki bazılarını saymak isterim. Kaçak, Aday, Mahkum, Sahtekar, Muhteşem, Kriptograf, Asker, Gazeteci, Rodeo Şampiyonu, Aşık, Beyzbol Yıldızı, Denizci, At Terbiyecisi ve Sonsuza Dek Kovboy... Tıpkı kendisi gibi: “Sonsuza dek Robert Redford.”

Oyuncu mu?,Yönetmen mi? Yapımcı mı ? Her üçü de…

Robert Redford için oyunculuktan yönetmenliğe ve yapımcılığa uzanan yol, bir evrim değil de içsel bir arayış gibiydi. Ama Redford için sinema, sadece kamera önünde durmak değildi. Yönetmen koltuğunda da olmaya başladı. 1980’de yönettiği ‘Ordinary People’ filmiyle “En İyi Yönetmen” Oscar’ını kazandı, ayrıca film ‘En İyi Film’ ödülünü de aldı.

İki kez Oscar ödülüne layık görüldü. “Altın Çocuk” lakabını biraz da........

© CNN Türk