Hayatımda üstsüz mayoyla güneşlenen bir kadını ilk defa 1974 yılında Saint Tropez’de bir plajda gördüm.

27 yaşında bir erkektim ve afallamıştım.

Yanımda benimle aynı yaşta bir sınıf arkadaşım vardı.

O daha da fazla afallamış olmalı ki, heyecandan ayağını taşa çarptı, ayak baş parmağının tırnağı koptu.

“Topless” kelimesi artık yerleşmişti.

“Monokini” kelimesi yeni yeni işitiliyordu.

Üstsüzlüğün tarihi henüz yazılmaya başlamıştı.

Öyle bir yıldı 1974…

Selda’nın hala dinlemeye doyamadığım “O Günler” şarkısını söylediği yıldı.

İşte o üstsüzlük tarihini yazanlardan biri geçen hafta öldü.

Ve dünyanın en büyük gazetelerinde onun hakkında çok ilginç obutary yazıları yayınlandı.

Çünkü o bir “game changer’dı...”

Yani kural değiştirici…

Paradigma kırıcı...

Adı Peggy Moffitt’ti…

Bu yıl, onun en büyük devriminin 60’ıncı yılıydı.

İşte böyle bir yılda ayrıldı bu dünyadan 14 Ağustos günü…

Çoğunuz belki onun adını hiç duymadınız.

Ama ona ait iki şey var ki…

O fotoğrafları ne zaman görseniz, “işte o” dersiniz.

İlk monokini mayo fotoğrafı…

Ve kadın dünyasının en büyük saç devrimlerinden biri olan “bob tarzı…”

Hani alnın ucuna kadar uzanan kakül ve çene hizasından kesilmiş saç…

Bugün size dönemin müesses nizamının ahlak ve kültür alanındaki en katı kurallarından birini değiştiren ve tarihe geçen bu kadını anlatacağım.

İnsanlık tarihinde hiçbir 10 yıl, 1960’lar kadar büyük bir zihniyet değişimine yol açamamıştır.

Üstelik bu, Sanayi Devrimi veya dijital devrim gibi bir teknolojinin değin, bizzat insan duygu ve düşüncesinin yarattığı bir devrimdi.

1960’lar başladığında, modanın dar çevreleri yeni bir insanı tanıdı.

Rudi Gernreich isimli Avusturya kökenli bir Amerikalı tasarımcıydı.

Andy Warhol’un sahneye çıkmaya hazırlandığı yıllardı ve bu avant garde tasarımcı, New York’un çok dar bir çevresinde tanınıyordu.

Onun daha geniş çevrelere tanıtacak olan ilk top modelini ise 1962 yılında bulacaktı.

Yani Beatles’ın ilk plağı olan Love Me Do’nun çıkışından bir yıl önce…

Bulduğu top mankenin adı Peggy Moffit’di…

İlk bakışta dönemin mankenlik çizgilerine çok tersti.

Ama iyi bir oyunculuk eğitimi vardı.

Gernreich, podyumun klasik kurallarını yıkmak istiyordu.

Seyircinin dikkatini elbise kadar, onu giyen insanın yüzüne çekmekti arzusu…

Aradığı kadın Peggy’ydi…

Onu ikna etmek için kullandığı argüman çok kuvvetliydi:

“Bu bir oyun, sen de bir oyuncusun. Podyum bir sahne. Giydiğin her elbise, oyunun bir sahnesi…”

Nitekim Peggy yıllar yıllar sonra bu cümleleri aynen söyleyecekti.

Gernreich’in tasarımları, Chanel’lerin, Dior’ların kanun koyucu olduğu o dönemde, varolan her şeye karşıydı.

En önemlisi elbiseyi taşıyan mankenin yüzündeki makyajlardı…

Bir çok şeyin karışımından oluşan........

© Bizim TV