“Benim için bir rüzgâr

-artık burdan gitmeli-

geçirmiş üzgün ipliğini

acının iğnesinden,

işlemiş göğsüne

ismimin baş harflerini.

Benim için bir rüzgâr

-artık burdan gitmeli-”*

9 Temmuz babamı toprağa verdiğimiz gün. Geçtiğimiz hafta 18. kez Metin Altıok Şiir Ödülü için Ses Tiyatrosu’nda buluştuğumuzda Turgut Uyar’ın “bu temmuz nasıl olsa birkaç yıl sürer” dizesini hatırlayarak başladım sözlerime. ‘Benim için bir Temmuz artık burdan gitmeli’ belki de. 32 yıldır duygum bu. 32 yıldır bitmeyen Temmuz’u yaşıyorum. Temmuz benim ömrüm oldu. Babamdan sonra annemi ve en sevdiklerimi aldı benden. Bilge Karasu, Tomris Uyar, Leylâ Erbil…

Temmuz yükünü bir nebze hafifleten Metin Altıok’u şiirleriyle anmak ve şiirle yaşatmak. Hemen ertesi gün ateş kardeşim, alev ortağım Eren Aysan’la Asım Bezirci için düzenlediğimiz Bilimden Yana Edebiyata Doğru:

Asım Bezirci Sempozyumu’ndaydık. Hilmi Yavuz, Adnan Özyalçıner, Atilla Birkiye Edebiyat Sofrasından Madımak’a; Asım Bezirci’nin Edebiyat ve Eleştiri Yaklaşımı’ndan bahsettiler. Turgay Fişekçi, Hakkı Zariç, Ayşegül Tözeren ve Hürriyet Yaşar Asım Bezirci’nin Kültürel ve Toplumsal Tanıklığı; Aydınlanma, Direniş ve Sorumluluk başlığında onu farklı yönleriyle andılar. Sevgili Mehtap Meral ve yine kader bağıyla kardeşimiz Mazlum Çimen anılar ve şarkılarla Asım Bezirci için sahnedeydiler. O gün beni en sarsan bilgi tam 32 yıldır Asım Bezirci için böyle bir etkinlik yapılmamış olduğunu öğrenmemiz oldu. Kadıköy Belediye Başkanımız Mesut Kösedağı’nın bizimle birlikte aynı heyecanla üstlendiği bu vefa onca özenle Temmuz’un güneşli yüzünü bize hissettirdi.

Bu yıl Metin Altıok ödülü Pare adlı kitabıyla Orhan Alkaya’ya verirken

“ne acıya, ne karanlığın içinde başkalarına kader biçilecek kara Temmuz’lara yenilmeyeceğiz.” dediğimde iki gün sonra o karanlığın LeMan dergisini hem de bir Temmuz........

© Birgün