Kimi atasözlerinin cinsiyetçiliği malum. Mahalle yanarken sadece belirli bir mesleği icra eden kadınların saçlarını taradığını iddia etmek, onlara yapılan büyük bir haksızlık. Felaketlerle baş etmek kolay değil. Hayatın felaketler silsilesi olarak yaşandığı bir metropolde birey ruhsal sağlığını korumak için saçını tarayabilir, saçı olmayanlar ise kendilerine başka bir uğraş bulmak zorunda kalabilir. “Çalışan arının üzülmeye vakti olmaz” (William Blake). Metropol, uyaran çokluğuyla tanımlanır, metropolde sinirler aşırı uyarılır. Kentte yaşamak, uyaran çokluğuyla baş etmeyi bilenlerin işidir. Metropoldeki her uyarana ruhsal açıdan tepki verecek olsa insanın içi paramparça olurdu. Bütünlüğün korunması için kimi sanat yapmayı, kimi yazı yazmayı tercih edebilir. Büyük bir kentte her an her şey olabilir, sıradan ilişkiler bile bir felakete dönüşebilir. Ve uyaran çokluğu karşısında metropol insanı Simmel’in deyişiyle bıkkın bir tavır geliştirir. “Kentler bıkkınlığın asli mekânlarıdır. Bıkkınlıkta, insanların ve şeylerin yoğun bir aradalığı karşısında bireyin sinirleri yüksek düzeyde uyarılarak doruk noktasına ulaşmıştır. Aynı koşulların nicel bakımdan artması, sinirlerin uyarılma gücünün karşıtına dönüşmesine, bıkkın tavrın sergilenmesine neden olur” (Metropol ve Tinsel Hayat). Metropolde insan, çevresindeki uyaranlara tepki vermeyi reddeder, şeylerle arasına mesafe koyar. Pandemideki “mesafeni koru” uyarısı,........

© Birgün