Ülkemizin çok eski yıllarına ilişkin anılar, olaylar, krizler anlatılırken çözüm noktalarında dört harfli kısa bir kelime yer alırdı: AYIP!

Bu sihirli kelime bütün gücüyle “tedavülde” idi. İnsanların içsesinde o vardı:

-Yapmayalım, ayıp olur!..

Anadolu’nun küçük yerleşimlerinde bu gelenek varlığını korumaktadır. Büyük şehirlerdeki kabalıkları hoyratlıkları oralarda göremezsiniz. İnsanlar çekinir, biri görürse ayıp olur diye…

Abhaz ulusunun bütün zarafetini bünyesinde toplamış olan Atay Ceyişakar (Chushba) yıllar önce Abhazya’da sohbet ederken şöyle bir tespit yapmıştı:

-Tek tanrılı dinlerin öbür dünya ve ölüm korkusuyla yapmaya çalıştığı şeyi benim halkım 2600 yıl evvel bir kelime ile halletmişti: Ayıp!..

∗∗∗

Türkiye’de ise “ayıp” geçen yüzyılın son çeyreğinde elbirliğiyle “tedavülden” kaldırıldı. İçinde “ayıbı” olmayan bir yaşam tarzı yerleşti. Her........

© Birgün