78 doğumlu Necvan Derviş çağdaş Arapça şiirin en önemli temsilcilerinden. Gazze’de Uyku* şiirini yazdığında 2008’in sonuydu. Gazze, bugünkü gibi, üzerine adeta atom bombası atılarak dümdüz edilmiş bir hayalet şehir değildi. Yine de daha o koşullarda, adeta tanrıya isyan edercesine, “Vur ey Rab” diye haykırmıştı Derviş.

“Ben de uyuyacağım Fado, nasıl uyuyorsa herkes / Uçaklar vururken / Ve hava taze et gibi yırtınıyorken / Rüyamda ihanetleri göreceğim öyleyse ben de / Nasıl rüya görüyorsa herkes / Uçaklar vururken” diye başlayan şiiri, “Yeryüzü üç çividir / Ve çekiçtir merhamet / Vur ey Rab / Sen de vur uçaklarla birlikte” kıtası ve bir soru olan “Var mı daha fazlası?” son mısraı ile biter.

Var mı daha fazlası?

Gazze ile kıyas değil tabii, kıyası mümkün bir durumuz yok. Ama o son mısrası var ya Derviş’in şiirinin, “Var mı daha fazlası?”, o kadar çok sorduk ki son yıllarda.

Misal; bir gazeteci tutuklandı, bir TV kanalına akıl almaz cezalar verildi, mikrofonlar uzatıldı yorumculara ve sonunda o soru geldi mutlaka. Nereye gidiyoruz, nereye kadar gider bu baskılar, var mı daha fazlası?

Bir belediye başkanı cezaevine konuyor, sonra bir başkası daha, bir başkası daha… Birinci, ikinci,........

© Birgün