Yol kenarı tezgahın incirleri göz kırptı, sağa yanaşıp durdum. Kavurucu sıcakta minik bir şemsiye gölgesine sığınmış satıcı arkadaşın aksanından Kürt olduğu anlaşılıyordu. İncir alışverişi silah bırakma, barış sohbetine dönüşünce, Selo Başkan’a selam ve teşekkür borçlandım.

Sohbetin bir yerinde, Sırrı’nın kulağını çınlattık. 2 yıl kadar önce Diyarbakır’dan gelmiş satıcı arkadaşla Selo Başkan’ı sevdiğimiz konusunda da anlaştık.

“Anlaşma”nın bana anında geri dönüşü oldu: Arkadaş incirde hatırı sayılır bir indirim yapmakla kalmayıp, üç kasadan en iyilerini kendi seçip tek kasada topladı ve verdi.

Sevgili Demirtaş’a ondan “torpilli” incirler için teşekkür ediyor, hemşerisinin de selamlarını iletiyorum.

Diyarbakırlı arkadaşla sohbette, geçenlerde “İktidarlar/güç sahipleri plan yapar, halk karar verir!” diye kendi dilime çevirdiğim Afgan atasözüne bir kez daha ikna oldum.

Herkesin farklı isimlerle tanımladığı bir süreç yaşıyoruz ve buna dair iç ve dış tüm tarafların farklı niyet/beklenti/planları var. Diyarbakırlı arkadaşla sohbet, Kürt vatandaşların siyasal bilinç düzeyleri ve kendileri dışında yapılan planlar ne olursa olsun, öyle kolayca........

© Birgün