Başlık İzmir ama dünya yanıyor. Ve eğer o yangının içinde değilsek, televizyon başında izliyoruz alevleri. Ödemiş’te 81 yaşındaki vatandaşın ve orman işçisinin ölümüyle, kül olan ormanlarda yok olan türlerinin duyamadığımız çığlıklarıyla kahroluyoruz.

Diyorlar ya; ciğerlerimiz yanıyor! Ciğeri yanmışsa insanın, o da ölmüş demektir aslında, yoktur artık!

Peki, ciğerimiz yanarken ne yapıyoruz? Sosyal medyada, karşı ateş tekniğiyle yangını söndürmeye çalışan bir görevliyi görüp tüm öfkemizi ona kusuyoruz. Kundakçılara, mangalcılara, “insan faktörü”ne odaklanıp açıklıyoruz her şeyi.

Birileri çıkıp küresel ısınma, kapitalizm ve orman yangınları arasındaki karmaşık ilişkiden söz etse, dört bir yanı saran alevleri seyrederken onları kim dinler?

Şimdi ben de; kapitalizmin küresel ısınmayı tetiklediğini, sömürüye dayalı ve sürekli büyüme odaklı sistemin, fosil yakıtlara bağımlılığın, kâr için hoyratça ormansızlaştırmanın, tüketim çılgınlığının, bu çılgınlığa değinmeyen etkisiz çevre politikalarının, özelleştirmelerin, çok büyük yangınlara neden olan küresel şirketlerin birkaç ağaç dikerek çevreci kesilmelerinin, plastik pipet ve bardak kullanmayarak çevre sorunlarını çözebileceğimizi sanma halimizin ciğerlerimizin yanmasından sorumlu olduğunu söylesem, dönüp bakar mısınız?

Bugün........

© Birgün