Bunca yıl aralıksız ve sistemli olarak yolsuzluğa, yoksulluğa, doğa katliamlarına ve yasaklara maruz kalan bir toplum, sürecin sonunda bu korkunç hızlı trenden akıl sağlığını koruyarak, kaza yapmadan, hayatta kalarak inebilir mi? Gerçekten de teoride cevap vermesi kolay ama pratiğe düşüldükçe zorlaşan bir soru. İçimizdeki insan, hayvan ve doğa haklarına dair tüm duyguları sıralı bir şekilde katletmişken, nasıl “insanca” yaşamayı hatırlayabileceğiz?

Her yerde bal tutan parmağını yalarken, gücü her eline alan kendinden zayıfı sürekli pataklarken, nasıl adil ve hakkaniyetli davranmayı hatırlayacağız acaba? Neredeyse 1 1’e 2 bile diyemeyen taraflı yargının çarkları tarafından ezile ezile, maruz kaldığımız gerçekliği nasıl hatırlayabileceğiz? İşimiz zor, yolumuz tahminimizden de uzun, gençliğimiz geride kaldı ama neyse ki bizden daha gençler var. Doğanın kuralı gibi. Deprem öldürmez, insan ve ihmal öldürür gibi… Toplanan vergilerle 19 yılda yol yaptık gibi. Darda kalınca sürekli olarak bir muhabbet kuşu misali tekrarladığımız ama anlamını bilmediğimiz “Yargımız tarafsızdır” lafı gibi…

∗∗∗

Ülkemizde insan hayret etmeden duramıyor, her geçen gün bir öncekinden daha gerçek üstü, daha inanılmaz, daha da anlamsızlaşıyor, peki bu şartlarda gerçeklikle olan bağlarımızı korumamız mümkün mü? Dünyanın her yerinde ne olup bittiğini anında görebilmenin........

© Birgün