Geçtiğimiz hafta Boğaziçi Üniversitesi içinde, düğün ve nişan gibi organizasyonlar için kiraya verilen bir sosyal tesiste işlenen cinayet ülkeyi derinden sarstı. Üniversite öğrencileri ve hocaları ile kadın örgütleri tarafından yapılan basın açıklamaları ve protestolar gündeme damgasını vurdu.

Tepkilerin başlıca sebepleri açık: Öncelikle, hayatını kaybeden kişinin 15 yaşında bir kız çocuğu olması; ardından olay mahallinde bulunma sebebinin çalışma amacıyla ilgili olması. Yani Hilal Özdemir, o gün bir düğün organizasyonunda garson olarak çalışıyordu.

Bir diğer konu ise, ülkemizin en elit üniversitesinde bu tür organizasyonların nasıl gerçekleşebildiği ve yeri geldiğinde öğrencilere, hocalara uygulanan sert güvenlik tedbirlerinin silahla üniversiteye girebilen bir saldırgana neden uygulanmadığı soruları hâlâ gündemi meşgul ediyor. Ülkemizde kadınlara karşı işlenen cinayetlerin mevcut iktidar döneminde giderek artması ve önlenememesi, bu olgunun önü alınamayan diğer pek çok sorun gibi sürekli gündemde olmasını zorunlu kılıyor.

Ancak dikkat çekmek istediğim bir diğer boyut, çocuk işçiliği meselesi. Bu trajik olay, aynı zamanda Hilal’in bir “çocuk işçi” olup olmadığı konusunun yeterince irdelenmediğini gözler önüne seriyor. Bu nedenle, önce ülkemizde çalışma yaşı ve çocuk işçiliğine dair durumu gözden geçirmek gerekiyor.

İş Kanunu’nun ilgili maddesi şöyle:

“Madde 71 – (Değişik birinci fıkra: 4/4/2015-6645/38 md.)

On beş yaşını doldurmamış çocukların çalıştırılması yasaktır. Ancak, on dört yaşını doldurmuş ve zorunlu ilköğretim çağını tamamlamış olan çocuklar; bedensel, zihinsel, sosyal ve ahlaki gelişmelerine ve eğitime devam edenlerin okullarına devamına engel olmayacak hafif işlerde çalıştırılabilirler.

On dört yaşını doldurmamış çocuklar ise bedensel, zihinsel, sosyal ve ahlaki gelişmelerine ve eğitime devam edenlerin okullarına devamına engel olmayacak sanat, kültür ve reklam faaliyetlerinde yazılı sözleşme yapmak ve her bir faaliyet için ayrı izin........

© Birgün