Büyük Ozan,

Sevgili Yaşar Kemal,

Her kitabınızı varlığınızın neş’esiyle şenlenen bir orman olarak düşünüyorum. ‘Varlığın neş’esi belki de en çok sizde coşan bir hal idi ki bu tanımı kim duysa gönlü sizi arardı. Buralarda bir yerde diye.

Buralarda bir yerdeydiniz. Hep buralı kalarak Al Gözüm Seyreyle Salih dediğiniz gibi, yeryüzüne bir “teleskoplu destancı” olarak baktınız, yazdınız, paylaştınız. Börtü böceğinden kuzusuna kurduna kuşuna balığına haber saldınız, onlardan aldığınız haberleri bize ulaştırdınız.

Büyülü Gerçekçilik diye de anıldı yazdıklarınız, hepimiz sizden, varlığınızdan, sözlerinizden büyülendiğimiz için bu bize gerçeğin ta kendisi olarak geldi. Büyük Gerçekçiler arasında oldunuz hep.

Gerçekçilik sizin yazdıklarınızsa, öyle yapıtlar yazmaksa, bir ön-ek almasına hiç gerek olmadığını sizden öğrendik. Gerçeği, yalnızca gerçeği söylemekle yetindiniz ve ortaya hiç tansık gerektirmeyen, doğallığıyla baş döndürücü, göz kamaştırıcı kitaplar çıktı. Kitap mı denir şimdi onlara? Hangisini açsanız içinde dağların ağır başlılıkla kımıldandıkları, ırmakların yataklarını derinleştirerek kabardıkları, rüzgârların ovalarda merhametli ıslıklar çaldıkları, obalarından sürülenlerin çöl yalnızlığından yaralı sesleriyle Tanrıya bağırdıkları, kan akan suların kıyısında kavim kardaş katledilenlerin barış diye çırpındıkları, sarı sıcak zamanlardan,........

© Birgün