“İnsanlık” diye adlandırdığımız bir konu, insanlar tarafından tam olarak anlaşılamıyor galiba…

Karşı karşıya olduğunuz, hatta kıran kırana mücadele ettiğiniz kişiler, sizin en yaslı gününüzde arayıp acınızı paylaşıyorsa, o zaman diyorsunuz ki işte insanlık bu! İnsanlık onurunu yücelten bir davranış, söz ve eylemle karıştığınızda, insan olmanın kıymetini anlıyoruz…

Ancak;

Çıkar üzerine kurulu ilişkilerle insan olma bilincini unutan, insanlığa saygısızlığı alışkanlık haline getiren yoz ilişkiler yumağı ayyuka çıktığında insanlıktan uzaklaşıyoruz…

∗∗∗

Hep derledi; “Anneniz yaşadıkça siz hala çocuksunuz!”

Çok doğru bir söz…

Anneniz kaç yaşında olursa olsun ve sizde “çok yaşınıza “gelmiş olsanız dahi, yetemediğiniz yerde size güç verecek bir enerjinin, bir öz güvenin ve daha önemlisi akıl verecek, sizi koruyacak sevdiğiniz, sarıldığınız, kollarında huzur bulduğunuz bir değere sahip olmanın şansını yaşarsınız!

Korkularınızdan kaçacak, başarısızlıklarınızda sığınılacak bir kucağın varlığı sizi hep ayakta ve diri tutar…

Siz de bir aileye sahip olmuş olsanız dahi, annenizin yanı başınızda nefes alması, yaşama bağlanma nedeniniz olur...

Baba evin reisi gibi görünür, oysa anne, evin temel direği, yön göstereni, yokluğu varlık haline dönüştüren ilahi bir kuvvettir… Babamı, kardeşlerimi ve şimdi de sevgili annemi kaybettim!

∗∗∗

Çok karmaşık duygular yaşıyorum. 41 yıllık siyasi yaşantımda önemli başarılar kadar, birçok başarısızlıklar, Elemler, kayıplar, felaketler yaşadım… Hiçbiri, sevgili Anneciğimi kaybettiğimi öğrendiğim andaki kadar bana acı vermedi!

........

© Birgün