Üç dört yaşındaymışım galiba. Bayramda annem beni güzelce giydirdikten sonra evden çıkmak istemişim. Babam nereye gidiyorsun diye sormuş. Bayram‘a demişim. Köydeki bakkalın adı Bayram‘mış. Rahmetli babam bu anıyı anlatırdı. Sonra bayramın diğer çocuklarla birlikte şeker toplamaya çıkılan, herkesin güler yüzlü olduğu ve çocuklara harçlık verilen özel günler olduğunu anlamam çok sürmedi. Bayram, en çok çocuklara bayram... Belediyeler, çocuklar için bayram çadırları kursa, belki çözülen toplumsal bağların güçlenmesine de yardımcı olurlar.

SICAKTA SALINCAK

Seçimler yeni bitmişken yerel yönetimleri çocuklarla ilgili ne yapacakları konusunda sadece bayramlarda değil her fırsatta uyarmak, görevlerini hatırlatmak gerek. İstanbul‘da çocukların oyun alanlarının yetersizliği ortada. Belediyeler bir şeyler yapıyor elbette, ama yaptıkları da baştan savma olabiliyor. Örneğin havalar ısındığında güneşin altında küçük çocukları salıncağa bindirmek imkânsız. Eminim pek çok anne-baba bu durumdan şikâyetçi. Hafta sonları gölgesi olan parklar tıklım tıklım. Ama mesele sadece oyun alanları da değil. Çocuklar oy kullanamadıkları için siyasetçiler çocuklardan çok anne-babaların ihtiyaçlarına odaklanıyorlar.

18 BİN REKLAM

İngiltere‘de yapılan bir araştırmaya göre, çocuklar haftada en az........

© Birgün