“Auschwitz’den sonra şiir yazılmaz” diyordu Adorno. Yazılmadı mı? Yazıldı. Ama dünyanın Auschwitzlerini görerek yazılanla, görmeden yazılan aynı kefede olmadı o günden sonra.

Üstelik mesele öyle güzel anlaşıldı ki, bu toplama kampının adı dünyadaki kıyımın, yıkımın, faşizmin sembolü oldu; kendinden önceki ve sonraki her türlü zulmü temsil etti kullanıldığı yerde…

Cabir Özyıldız’ın ikinci öykü kitabı Dünyanın Bütün Karıncaları da, bugünün Auschwitz’i Gazze başta olmak üzere yangın yerlerini, kor yutmuş da su arayanları, bulamayanları, bir de karınca misali su taşıyanları odağına yerleştiren bir kitap olmuş.

Öykü kitapları söz konusu olduğunda toptan bir eleştirel okuma yapmak ve haliyle eleştiri yazısı yazmak mümkün olmuyor. Moda ifadeyle, her metnin biricik oluşu, bunun temel sebebi. Fakat mesele bununla da sınırlı değil.

Son yıllarda sayısal çokluğu nedeniyle bir edebiyat enflasyonuna ve öyküde devalüasyona yol açan bir durum yaşanıyor.

Süreç, genellikle, popülist yazarlık politikaları ile yönetiliyor. Ederi, gideri olan günübirlik, kişisel olaylar, seksen parçaya ayrıştığı için sınıf gerçekliğinden gitgide uzaklaşan kimlik sorunları yani toplumsal ve politik bağlamından uzaklaşmış hikayeler dolaşıyor ortalıkta.

Biraz taciz, biraz kadın, biraz ihanet, biraz göçmen, biraz ondan biraz da bundan derken; böyle kaygılarla yazılan metinler ne slogan atmaktan çıkabiliyor ne de biricik olabiliyor…

Dünyanın Bütün Karıncaları kitabı üzerine yine de bir yazı yazmaya beni sevk eden işte bu çıkıntılıklarının olmayışıdır.

Öncelikle bir öykü kitabı olmasına rağmen, ortak bir temaya sahip on metin okuyoruz. Tema, ezilen halkların mücadelesi.

Konular, temadan kopmayan, tersine bu temanın başka başka yönlerini yaratıcı yazarlığın hakkıyla yapıldığı, adeta her bir sesin nennilendiği son derece rafine metinlerde hayatla buluşuyor.

Ne diyorum, neden diyorum?

Elimizde yine yazar tarafından yazılmış olan “Eski Zaman Türküsü” adlı -ilk- öykü kitabı olduğu için, yazara kendi yolculuğu ve aldığı yol içinde bakma imkanımız var. (Uzun süredir yazan Özyıldız’ın........

© Bianet