Çok uzun yıllar öncesindeydi. Konser ve konferanslar için gittiğim Cornell Üniversitesinde, konser sonunda bir genç yanıma geldi, tanıştık. Iraklı bir doktora öğrencisiymiş. Elbette o günlerde fazla hassas konular olduğu için, Saddam ve Baas partisine fazla dokunamadık. Daha çok teorik düzeyde bir sohbet olmuştu bizimki. Laf lafı açınca, konumuz Edward Said ve o çok meşhur kitabı “Oryantalizm” üzerine çevrildi. İki kere başlamama rağmen, bir türlü bitiremediğim bu müthiş kitabın, çağdaş ve daha kolay okunabilir bir yenisini yazmanın, artık bu genç Iraklı arkadaşın nesline düşen bir görev olduğunu söylemiştim doğrudan. Aradan en az on beş sene geçtiğine ve piyasaya “Oryantalizm üzerine yeni yaklaşımlar” başlığı ile bir kitap henüz çıkmadığına göre, Iraklı genç siyaset doktoru, araştırmalarını başka konulara yöneltmiş olmalı diye tahmin edip, vazgeçmiştim bu konuyu düşünmekten.

Son zamanlarda, Oryantalizm ve Edward Said isimleri yeniden gündeme geldi, çünkü onun o çok önemli “Kültür ve Emperyalizm” kitabını okumaktaydık. Bu okuma ile, hem Osmanlı Filistin’inin bu son nadide evladını hatırlamak (anne ve babası Osmanlı vatandaşlarıydı), hem de onun eğer yaşasaydı, İsrail ve ABD’nin Gazze’deki Filistin halkına yaptığı zulüm karşısındaki düşüncelerini öğrenmek istemiştik.

Emperyalizm, en fazla “kullanım enflasyonuna” sahip bir siyasi kelime olarak, daha şimdiden Guiness Rekorlar kitabına girmiş olmalı! Bir kelime bu kadar aşırı şekilde kullanılınca elbette gerçek anlamından bir sürü nitelik kaybına da uğrayacaktır. Nitekim, “emperyalizm” kelimesi de büyük bir erozyona uğrayıp, bugünkü “sulandırılmış” haline dönüşmüş durumdadır. Hele de Türkiye’mizde, hem anti-emperyalistlik........

© Aydınlık